Het (wel)gestelde lichaam

Nu hij 62 is, mag Guido Kestens geregeld naar recepties met de koning. En dat streelt zijn ijdelheid.

Begin 2002 werd Guido Kestens voorzitter van het Rode Kruis Vlaanderen. Een legendarisch adressenboekje, een decennium ervaring als topman bij C&A en een uitgebreide kennis van de distributiesector gaven de doorslag bij de aanstelling. Het mag dan ook een verrassing heten dat het adressenboekje tijdens het afgelopen jaar nog fors is aangedikt. “Het Rode Kruis heeft een enorm aanzien bij overheid en publiek. Ik behoor voortaan tot de ‘gestelde lichamen’ – ook al gekscheren mijn vrienden wel eens dat ik een welgesteld lichaam ben. Het Rode Kruis opent veel poorten, tot recepties bij de koning toe. Dat streelt natuurlijk. Maar ja, elke mens heeft wat ijdelheid.”

Toch is het niet allemaal lachen geblazen. Anderhalf tot twee dagen per week besteedt de 62-jarige Kestens aan zijn voorzitterschap. Meer tijd dan hij aanvankelijk had begroot. Kestens is immers ook voorzitter van SD Worx, het sociaal secretariaat van het Vlaams Economisch Verbond, en bekleedt een rist mandaten. Onder meer bij Global Hotel, de vastgoedpoot van cateraar Carestel, Meubelcentrale Heylen, Uitgeversbedrijf Tijd en immobiliën Hugo Ceusters. En niet te vergeten: hij is ook voorzitter van de Beethoven Academie.

Hoe vergelijkt hij het Rode Kruis, een vereniging die op vrijwilligers steunt, met het bedrijfsleven? Kestens: “Het Rode Kruis is een enorm gedreven organisatie. Die gedrevenheid van de 14.800 vrijwilligers gaat ook over op de 1000 werknemers. En het personeel behoort niet tot het best betaalde. Denk maar aan de acties van de Witte Woede. Maar door de verbondenheid met de vele lokale vrijwilligers willen ook die vaste mensen heel gedreven werken.”

Er zijn natuurlijk ook minpunten. Kestens wil absoluut een trendbreuk in de beslissingslijnen binnen het Rode Kruis. Die moeten veel korter, want veel beslissingen worden zelfs nog binnen een unitaire structuur genomen. “Het duurt ontzettend lang om beslissingen te nemen, en dat moet absoluut veranderen. Wij moeten professioneel werken om de organisatie efficiënt te houden. Ook vrijwilligers willen professioneel worden behandeld.”

Nog zo’n minpunt blijft de vergoeding die het Rode Kruis van de overheid krijgt voor zijn bloedactiviteiten. Per geleverd bloedzakje krijgt de organisatie 75 euro, een prijs die al twee jaar ongewijzigd is. “En dat ondanks al onze bijkomende tests op het bloed en de discussies over kwaliteit en zekerheid,” aldus Kestens.

En er zijn nog kopzorgen op komst. Centraliseren, besparen en dus mensen afdanken in de bloedcentra staan nog op het menu. Toch droomt de inwoner van Westerlo nu al van een verlenging van zijn mandaat na 2004. Want té druk heeft hij het nu ook weer niet. Zolang dat dagelijkse zwempartijtje in het Westelse openluchtzwembad maar niet ontbreekt.

W.R. [{ssquf}]

“Het Rode Kruis opent veel poorten, tot recepties bij de koning toe. Dat streelt natuurlijk. Maar ja, elke mens heeft wat ijdelheid.”