HET RIJK VAN REYNDERS WANKELT

Een louter technisch probleem zonder veel gevolgen. Zo omschrijft Jean-Marc Delporte (PS) – de topman van belastingen – op de website van Trends de rekenfout van 883 miljoen euro die zijn administratie eind mei 2006 maakte.

Voor één keer zit de rode pitbull van de fiscus op dezelfde golflengte als zijn voogdijminister Didier Reynders (MR). Nochtans is het een publiek geheim dat Delporte de liberale sfinx niet goed kan velen. Delporte, de luitenant van PS-voorzitter Elio di Rupo, heeft diens benoeming van Jean-Claude Laes – ex-kabinetschef van Reynders, maar voormalig medewerker van Delporte – tot grote baas van Financiën nog altijd niet verteerd.

Intussen woedt achter de schermen de verkiezingsstrijd. Inzet van dit vinnige debat is de ministerpost van Financiën, die volgend jaar vrijkomt. Na twee legislaturen lijkt het rijk van Reynders voorbij. Met zijn slecht uitgewerkte maatregelen heeft de liberale voorzitter Jan en alleman tegen zich in het harnas gejaagd. De administratie voelt zich vernederd door de invoering van de fiscale amnestiemaatregel. De vakbonden hekelen het gebrek aan personeelsbeleid, en de socialistische coalitiepartner – met SP.A-fractieleider Dirk Van der Maelen op kop – vindt dat de strijd tegen de fiscale fraude maar stiefmoederlijk behandeld wordt. Intussen schiet de christendemocratische oppositie het blauwe imago van ‘wij verlagen de belastingen’ aan flarden. Foutieve perceptie of niet, maar geen enkele burger of ondernemer voelt het effect van de fiscale hervormingen in zijn portefeuille.

Na meer dan twee decennia van permanente reorganisaties is het departement van Financiën een puinhoop. Vandaag is het nieuwe organigram, zoals uitgetekend in Coperfin, nog altijd niet ingevuld. Bovendien laat het Koninklijk Besluit dat de bevoegdheden van het operationele management moet bepalen, al vijf jaar op zich wachten – ook al zijn sommige posten al benoemd. Bij onze tollenaars heerst lethargie. Uiteindelijk wacht iedereen gelaten op de grote ramp die de moloch in beweging zal zetten. Hopelijk opent een rekenfout van 883 miljoen euro eindelijk de ogen.

Intussen sust de politiek de gemoederen met zegebulletins van stijgende belastinginkomsten. Maar dat is het gevolg van een stijgende conjunctuur en niet van een efficiënter overheidsapparaat. Datamining is wel een belangrijke stap voorwaarts, maar zal het probleem niet oplossen. Zoals iedereen weet, kan je in een boekhouding schrijven wat je wilt. Effectieve verificatie moet ter plaatse gebeuren. Gelukkig valt er op dat vlak goed nieuws te melden. Staatssecretaris voor Modernisering van de Financiën Hervé Jamar (MR) heeft een intern onderzoek naar de oorzaken van de rekenfout opgestart. Maar of dit lichtgewicht in de regering een doorbraak kan realiseren, blijft zeer de vraag. Toch maakt zijn kabinetschef Rudy Volders zich sterk dat de fiscus vanaf nu de vruchten van al haar inspanningen zal plukken: “Na de automatisering van de verwerking – zowel front-office als back-office – komt er meer tijd vrij voor de echte belastingcontroles.” Laten we het hopen.

Eric Pompen