Het geval Duval

Nummer één van de wereld worden en dan zo laag vallen: hoe is dat mogelijk?

Halverwege juli is het tijd voor de Britse Open. En tijd om eens terug te denken aan de Amerikaan David Duval, vorig jaar winnaar van het toernooi. Hetzelfde jaar werd hij tweede in de Masters, tiende in het US PGA Championship en zestiende in de US Open. Twee jaar eerder was hij nog nummer één in de wereld en speelde hij ook mee in de Ryder Cup. Alles bij elkaar won hij dertien toernooien. Maar in december 2005 was hij teruggevallen naar de 260ste plaats in de wereld.

Vandaag is Duval 34 jaar en vader van vier kinderen, van wie drie uit het eerste huwelijk van zijn echtgenote. In de recentste Masters speelde hij de eerste dag 84, ging onderuit op de eerste negen holes van de tweede dag, maar werkte de tweede negen holes af in 32. Duval heeft al geregeld overwogen een punt achter zijn carrière te zetten, juist omdat hij zo diep in het wereldklassement is teruggevallen. Toch blijft hij ervan overtuigd dat hij nog behoorlijk wat in zijn mars heeft.

Duval is vooral de man met de ietwat merkwaardige swing, maar hij maakt ook indruk met zijn concentratie, zijn atletische conditie en zijn koele aard op de golfbaan. De jongste tijd lacht hij al wat vaker en ziet hij er ook meer ontspannen uit. “Wat kan je anders doen dan lachen als je ziet wat ik er de voorbije maanden van heb terechtgebracht?” zegt hij heel nuchter. “Als je goed speelt, ben je heel geconcentreerd. Zo niet is het erg moeilijk om de juiste mentale omstandigheden te creëren om goed in te presteren. Het neemt niet weg dat ik een groot vertrouwen heb in mijn swing. Hij is vandaag even goed als toen ik de beste speler van de wereld was. Ik weet zeker dat ik opnieuw sterke resultaten zal neerzetten en toernooien zal winnen.”

De problemen van Duval begonnen in 2000. Hij raakte geblesseerd aan de schouder en daarna sukkelde hij met zijn rug. Hij moest zich zes weken heel rustig houden in zijn chalet in Sun Valley (hij is een uitstekend snowboarder) en raakte er bovenop. “Ik heb moeten leren leven met mijn rug. Af en toe heb ik helse pijn. Maar ik kan blijven trainen. En als mijn swing er echt onder begint te lijden, kan ik niet anders dan me concentreren op de chipping en de putting, en zo word ik een nog completere speler. Dat is de positieve kant van het probleem. De negatieve kant is dat ik me niet meer fysiek kan voorbereiden zoals vroeger. Ik kan niet meer lopen, en de gym is ook uitgesloten. Maar ik vraag me wel af of de problemen niet zijn begonnen omdat ik te veel en te hard trainde.”

Dat is wellicht de prijs die Duval betaalde om te rivaliseren met Tiger Woods. De prijs die hij betaalde om wereldberoemd te worden en een contract van 20 miljoen dollar voor zeven jaar te tekenen met Nike. Een contract dat eind dit jaar trouwens afloopt.

John Baete