Het betaalbare land

Rustig wonen in het groen voor een aantrekkelijke prijs.Steeds meer Vlamingen ontdekken het vastgoed in Wallonië.

Ik ben opgegroeid te midden van de natuur, maar ik woon nu al twintig jaar in de stad. Eerst in Berchem, daarna in Brussel. Wat stilte vinden, heeft me goed gedaan. Als ik in de Ardennen ben, heb ik geen Amerika nodig om me in de Far West te wanen. Je komt er heel wat dorpjes tegen met lange steenwegen, graansilo’s, boerderijen en mensen die ver van alles wonen. Ik hou daarvan.”

Muzikant, componist, zanger en Vlaming Daan heeft het naar zijn zin in Manhay, een dorpje in hartje Ardennen, halfweg Luik en Bastenaken. Hij componeerde er zijn jongste album dat, jawel, de titel Manhay draagt.

Daan is lang niet de enige bekende Vlaming die de rust en het groen van Wallonië weet te appreciëren. Journalist Hugo Gijsels (De Morgen, Knack, Humo) had tot aan zijn dood in 2004 een schuilplaats in het boekendorpje Redu. En Rudy Aernoudt is weliswaar een ingezetene van het chique Sint-Martens-Latem, maar hij heeft een vluchtoord en politiek asiel gevonden aan de oevers van de Naamse Maas, in Lustin, in de buurt van de bekende Walen Benoît Poelvoorde en Benoît Mariage.

“Er wonen 1 miljoen Vlamingen in Wallonië”, stond in augustus 2008 in La Dernière Heure. In dat artikel, waarin verwezen werd naar een recente studie van de Vlaamse Confederatie van Immobiliënberoepen (CIB Vlaanderen), stond dat alleen al in 2006 niet minder dan 250.000 Vlamingen de stap naar Wallonië hadden gedaan. Het indrukwekkende cijfer van 1 miljoen Vlamingen op Waalse bodem kwam volgens La Denière Heure van de Association pour la Promotion de la Francophonie en Flandre (APFF). “Dat cijfer is verkeerd”, veert directeur Edgar Fonck op. “We hebben het ook betwist. De journalist heeft onze woorden geïnterpreteerd. In elk geval hebben we het nooit bevestigd en we zouden die Vlaamse aanwezigheid in Wallonië zelf nooit kunnen becijferen. Volgens mij kan niemand dat trouwens…”

Prijsexplosies rond de strategische verkeersaders

Dat steeds meer Vlamingen de andere zijde van de taalgrens opzoeken, heeft niet alleen te maken met de levenskwaliteit in het zuiden van het land. Financiële motieven zijn wellicht evengoed een belangrijke beweegreden. Volgens de recentste cijfers van de federale overheidsdienst Economie bedraagt de referentieprijs voor woningen in Vlaanderen 217.500 euro. In Wallonië is dat amper 160.000 euro. Voor bouwgrond is de prijskloof nog groter: 160 euro per vierkante meter in Vlaanderen tegenover 51 euro in Wallonië.

Die nieuwe vloedgolf Vlamingen gaat minder op zoek naar de toeristische of afgelegen plekken. Integendeel, ze richten zich veeleer op eigendommen die in de buurt liggen van de grote verkeersaders (spoor of weg) en die nog betaalbaar zijn. Overigens laten ook de Nederlanders zich niet onbetuigd op de Waalse vastgoedmarkt. Enkele notarissen hebben al Nederlandstalige medewerkers aangeworven om het steeds talrijkere Nederlandstalige publiek bij te staan bij de aankoop van een woning.

De strategische verkeersaders in de Ardennen zijn de E411 (voor de Vlamingen) en de E25 (voor de Nederlanders). Vooral de plaatsen die uitgezaaid liggen tussen Namen en Aarlen hebben duidelijk veel aantrek. In veel van die gemeenten is de referentieprijs van de woningen in vijf jaar verdubbeld (zie ook tabel Woningprijzen). De lokale jonge generatie kan dergelijke prijsevolutie overigens niet echt appreciëren. De bedragen die geboden worden voor villa’s en huizen met tuin in Assesse (E411), Somme-Leuze, Tellin (E411) en Attert (E411) zijn in vijf jaar geëxplodeerd. En intussen is de prijs van de bouwgrond in dezelfde periode zelfs vervijfvoudigd.

Toch stagneert de grondprijs nog in minstens 50 gemeenten onder de grens van 25 euro per vierkante meter. Een prijs die van aard is om vele Vlamingen, die gewoon zijn om minstens vijf tot tien keer meer te betalen, aan het dromen – en het speculeren – te zetten.

De economische crisis heeft weliswaar de hartstocht van de kandidaat-kopers tijdelijk wat bekoeld, maar het is wel opvallend dat de gemeenten die gegeerd worden door een gediversifieerd publiek, beter standhouden dan andere die meer afgelegen zijn. “We stellen overigens vast dat er sinds de lente weer meer vraag is op die plaatsen.”

Voor wie nog mocht twijfelen, de jongste officiële cijfers van de Federatie van het Belgisch Nota-riaat bevestigen het. Na een periode van luwte trekt de vastgoedmarkt weer aan. Ook in het zuiden van het land.

Door Philippe Coulée

Die nieuwe vloedgolf Vlamingen gaat minder op zoek naar de toeristische of afgelegen plekken.