Heisa in Hongkong

De verkiezingen in Hongkong zullen de tekortkomingen van de beperkte plaatselijke democratie in de verf zetten.

Van betogingen tot protestliederen, boycotacties en benzinebommen, de inwoners van Hongkong hebben laten zien dat ze niet vies zijn van actievoeren. In de zomer van 2019 zijn meer dan een miljoen mensen op straat gekomen om te eisen dat een wetsvoorstel over uitleveringen afgevoerd zou worden. Het voorstel bestaat niet meer, maar de razernij die het ontketend heeft, blijft hangen. En aangezien de overheid noch de betogers bereid zijn een compromis te sluiten, is het einde nog niet in zicht. De overheid past wetten toe die het protest aan banden leggen en de politie bijkomende bevoegdheden geven. Als de harde kern van betogers tot gevaarlijkere acties overgaat, zullen meer gematigde demonstranten hen nog altijd steunen.

De inwoners van Hongkong willen hun eigen leiders kiezen, maar China zal zulke democratische hervormingen niet toestaan. Zelfs als de machthebbers in Peking een bereidwillige en bekwame kandidaat zouden vinden om Carrie Lam te vervangen als politieke leider van Hongkong, zou de controverse over de manier waarop haar opvolger gekozen is hoog oplaaien.

Veel kiezers

In februari wordt een eerste verslag verwacht van een onderzoek naar de opstand door een toezichthoudend orgaan voor de politie. Dat zal kritisch bekeken worden, vooral door degenen die in een onafhankelijk onderzoek onder leiding van een rechter hadden gewild. In september worden verkiezingen gehouden om wetgevers te benoemen voor de wetgevende raad, ook wel bekend als Legco. Die raad wordt voortdurend fysiek en ideologisch onder vuur genomen door de betogers. Slechts de helft van de 70 leden wordt rechtstreeks verkozen; de andere worden verkozen door de industrie en belangengroeperingen die meestal partij kiezen voor de plaatselijke regering en haar achterban in Peking. Door de steeds luider klinkende roep om democratie zullen veel kiezers opdagen en staat de oppositie sterk. Maar jonge mensen zullen de procedure verstoren als hun kandidaten uitgesloten worden van de verkiezingsrace.

China heeft misschien berekend dat Hongkong meer schade zou lijden als het troepen stuurt dan door de protestacties zelf. In plaats daarvan zal de regering in Peking meer druk uitoefenen op lokale bewindvoerders, rechtbanken, bedrijven en media, maar dat zal op meer verzet stuiten. China zal ondernemingen straffen die de protestacties steunen en het zal ‘buitenlandse bemoeienissen’ openlijk afkeuren.

Verscheidene inwoners uit Hongkong met een buitenlands paspoort zullen klaarstaan om te vertrekken als de situatie nog hachelijker wordt. De economie heeft te lijden onder de handelsoorlog tussen Amerika en China en onder de protestacties. Belangrijke sectoren – waaronder vastgoed, toerisme en kleinhandel – zullen het lastig krijgen als de bezoekers uit het vasteland hen links laten liggen.

Lam hoopt dat door huisvestingshervormingen de stad redelijker zal worden. Maar ze moet de woedende reacties die haar te wachten staan onder ogen zien en meer bieden. Politieke hervorming is niet langer een thema dat ze kan wegmoffelen. De gehavende maatschappij van Hongkong moet dringend onder handen genomen worden.