Heeft Vlaanderen nog Frans nodig?

Luister naar Studio Brussel en ” hear the future“, kijk naar de jongste reclamespots van diezelfde jongerenradio en ” see the future“. StuBru is tweetalig, Nederlands en Engels. In Vlaanderen zijn ooit miljoenen schooluren besteed aan taalonderricht. Dat kost geld en tijd die niet vloeiden naar natuur- en scheikunde, economie, wiskunde, geschiedenis, turnen, godsdienst of lekenmoraal.

Moeten alle Belgische scholen tweetaliger worden? Met dat idee pakt opnieuw een hoofdzakelijk Franstalige en unitaristische pressiegroep uit. Haar tweetaligheid is Nederlands en Frans. Voor veralgemeende tweetaligheid is heel veel te zeggen, maar dan wel tweetaligheid in Nederlands en Engels.

Machtige landen kweken zelfbewuste burgers en die oppermensen spreken hun taal en niks anders. Eentaligheid is het voorrecht van de heren, meertaligheid de corvee van de knechten. Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Spanje, Italië zijn treffende voorbeelden. 95% van hun inwoners spreekt de moedertaal. Vlaanderen was een jarenlang getreiterd deel van het kleine België. Vlaanderen, met zijn Europees en lange tijd nationaal ondergeschikte burgers, werkte zich uit de naad om zijn scholieren vier talen aan te leren: Nederlands, Frans, Engels en Duits. Dat werd een ereteken. Bij elke gelegenheid wordt die viertaligheid geprezen en vandaag ook betreurd: “De jeugd spreekt geen Frans.”

De jeugd is slim. De toekomst van de Verenigde Staten van Europa is een tweetalige toekomst. Een talentoekomst zoals de situatie vandaag al is in India. Er zijn 800 talen in India en de communicatielijm van dat gespleten subcontinent is het Hindi én de taal van de oud-kolonisator: Engels.

De werktaal voor de 350 en later 500 miljoen Europeanen is/wordt het Engels. Daar zijn geen wetten voor nodig, dat ontstaat spontaan. Engels is een bekoorlijk Esperanto, wordt op zoveel plekken gesproken dat er tientallen varianten zijn, is wendbaar en voelt makkelijk aan. Naast de werktaal Engels is goed moedertaalonderricht dwingend. Wie bovendien als scholier, professional of toerist Frans, Duits, Spaans, Swahili, Zweeds of Japans wil of moet leren, is daarin vrij en kan zelf de middelen bedenken. Een simpele Assimil blijft anno 2002 best aardig.

Ondermijnt deze nieuwe taaloriëntering de Belgische saamhorigheid? Ja. Zij past echter naadloos bij de keuze die vandaag een hele reeks Vlaamse partijen maken – CD&V, Vlaams Blok en NVA zeker, en VLD en SP.A– Spirit weifelend: België wordt confederaal en Vlaanderen een deelstaat van Europa, zoals Maine, Oregon, Georgia, Florida deelstaten zijn van de Verenigde Staten. Bij die Vlaamse consensus voor een punt achter het Belgische probleemhuwelijk – dat bergen tijd doet verprutsen aan onnozelheden en broodnodigheden – past het Nederlands en het Engels.

Die talenkeuze past eveneens naadloos bij de keuze van het VEV (met aanleunend alle Vlaamse kamers van koophandel) voor het confederalisme. Voorzitter Jef Roos heeft op zijn congres een confederaal model ontvouwd. En Brussel? Leuke stad, een plek voor vrijgevochten en creatieve Franstaligen, Arabofonen en Vlamingen die daar aarden. Brussel wordt een stadsstaat met een Europese dimensie die zich zal moeten behelpen met zijn zelfgekozen apartheid.

Frans Crols [{ssquf}]