Hans Bourlon (Studio 100)

In 2005 stond Hans Bourlon ook al op het kandidatenlijstje voor de Manager van het Jaar. Dit jaar doet hij dat nog eens over.

Studio 100 voorstellen, is allicht iets als een open deur intrappen. En toch. Er is veel veranderd in de elf jaar dat het bedrijf actief is. In 1996 stond het trio Hans Bourlon, Gert Verhulst en Danny Verbiest aan de doopvont van Studio 100. Inmiddels is Verbiest – die jarenlang de stem was van de hond Samson, waarmee het allemaal begon – uitgestapt. In zijn plaats kwam Fortis Private Equity, dat in oktober 2006 een belang nam van 33 procent in het kapitaal. Het bedrijf werd naar verluidt gewaardeerd op zo’n 120 miljoen euro. Het moest Studio 100 in staat stellen zijn internationale expansie voort te zetten. “De intrede van Fortis gaf ons vooral ademruimte”, zegt Hans Bourlon.

Vandaag staat Studio 100 voor een bedrijf van zowat 400 mensen en een geconsolideerde omzet van 75 miljoen euro. Naast ons land neemt Nederland met zowat 30% de grootste brok van die omzet voor zijn rekening. In totaal is Studio 100 op de een of andere manier actief in een tiental landen, waaronder Canada en Israël. “Ook op dat vlak is een partner als Fortis wel een hulp”, zegt Hans Bourlon. “Het helpt ons om internationaal aan geloofwaardigheid te winnen.”

Het duo Hans Bourlon-Gert Verhulst is nog steeds de sterkhouder binnen het bedrijf. Een beetje generaliserend zou je kunnen stellen dat Bourlon altijd al meer de manager, het zakelijke brein achter Studio 100 was, terwijl Gert Verhulst meer de creatieve inbreng en het gezicht was. “Dat klopt niet helemaal”, zegt Hans Bourlon. “Zeker in het begin hebben we samen heel wat geschreven. Maar ik ben geleidelijk wel geëvolueerd naar een meer pure managementrol, terwijl Gert altijd al meer het mercantiele inzicht had en de creatieve vinger aan de pols hield.”

Is de verhouding gewijzigd, de vriendschappelijke banden tussen beide niet. Zelfs integendeel, deze zomer zijn ze bijvoorbeeld nog samen op verlof geweest. “We bellen elke dag minstens vijf minuten met elkaar”, zegt Bourlon. “We zijn natuurlijk zakenpartners, maar op een manier zoals we nooit getrouwd zouden kunnen zijn.” Wie hun omgeving polst, hoort dat ze elkaar goed aanvullen.

Schizofreen leiderschap

Om het bedrijf te begrijpen, moet je het opsplitsen in drie onderdelen. Ten eerste is er de content. Dat zijn de boeken, de liedjes, de shows, de tv-programma’s, enzovoort. “Dat is het creatieve luik, en het moeilijkste om te organiseren”, aldus Bourlon. Het is ook de meest visuele tak uit het businessverhaal, vaak letterlijk. Wie over de middag in het bedrijfsrestaurant eet, moet niet verbaasd zijn dat hij naast een kabouter of een piraat zit. Het is de frivole kant van het bedrijfsverhaal, maar daarnaast is er ook een zakelijke kant met juridische, financiële en organisatorische structuren. “Dat is uiterst geformaliseerd. Met welomschreven teams plannen we op weekbasis overleg.” En tot slot is er nog het luik met de pretparken Plopsaland, Plopsa Indoor en Plopsa Coo. “Dat vergt weer een andere benadering, vooral omdat we daar met piekmomenten zitten in het seizoen, met veel tijdelijke werknemers.”

Die hele differentiatiepolitiek moet het bedrijf wapenen tegen het verslijten van zijn figuurtjes. Al vanaf de eerste dag – de start van Samson & Gert – besefte Bourlon dat Studio 100 te kwetsbaar was met één, weliswaar sterk, figuurtje. Dat alles maakt van Hans Bourlon in zekere zin een schizofreen manager; anders lukt het niet om al die verschillende componenten tot een vloeiend geheel te smeden? (lachend) “Ik ben meegegroeid en mee geëvolueerd over de verschillende jaren. Maar het klopt dat die verschillende aspecten een andere stijl vergen. Maar eigenlijk komt het steeds op hetzelfde neer: wie ambitie en talent heeft, moet je koesteren en voldoende ruimte geven.”

De wereld als markt

Voor de buitenwereld is Hans Bourlon een wat ernstig kijkende man, naast de sympathieke spring-in-het-veld Gert Verhulst. Zijn omgeving nuanceert dat. Bourlons deur staat altijd open, hij is er altijd en voor iedereen. Tegelijk heet hij een controlefreak te zijn, die heel goed weet wat er allemaal gebeurt binnen de gigantische machinerie, die Studio 100 intussen is. Bourlon omschrijft zichzelf als een manager die met zachte hand probeert zijn mensen te motiveren en te ondersteunen. “Ik ben in die elf jaar nog nooit boos geworden”, klinkt het.

De mensen waarmee Hans Bourlon zich omringt, zijn eerder jong, dat valt op. De personeelsdirecteur Luc Kiekens en Koen Peeters (CFO) zijn met hun 47 jaar de oudsten. De jongste uit het team, marketing- en salesdirecteur Dominic Stas, is 35 jaar. “Een deel is van binnenuit doorgegroeid, een aantal anderen zijn specifiek aangeworven.” De komst van Koen Peeters is bijvoorbeeld een rechtstreeks gevolg van de expansieplannen en intrede van Fortis Private Equity in het kapitaal. “Dat vergde een strikte financiële rapportering.”

Jo Daris, die directeur internationale ontwikkeling op zijn naamkaartje heeft staan, heeft een verleden in de speelgoedbranche. Wim Hubrechtsen, directeur theater & live entertainment, is dan weer jurist van opleiding en werkte ooit bij Universal. “De mensen die hier werken, moeten eigenlijk hun functie overstijgen”, zegt Bourlon. “Een grote betrokkenheid en fierheid karakteriseert hen. Zonder hen zouden we nooit zover zijn geraakt. En ze houden ons ook scherp om vooral niet te gaan conserveren. De groeiambitie van de begindagen moet er vooral blijven inzitten.” Met het aanbieden van content die minder taalgevoelig is (animatie, 3D) behoort een verdere verovering van de wereld alvast tot die ambitie. (T)

Door Lieven Desmet