Haal alles uit obligaties

Danny Reweghs (Inside Beleggen) heeft een nieuw boek geschreven, samen met Luc Van den Borre. De titel maakt de opzet duidelijk: Haal alles uit uw beleggingen. Het is een reis langs de verschillende activaklassen en de auteurs vertellen hoe u daar het maximum uit kunt halen. De komende weken brengen we een bloemlezing uit het instrumentarium voor beleggers. Vandaag: vastrentende beleggingen.

België is een land van spaarders. Dat blijkt uit de 300 miljard euro op de spaarrekeningen, naast de 300 miljard op de zichtrekeningen. Gemoedsrust is volgens Danny Reweghs en Luc Van den Borre de voornaamste reden voor dat hoge bedrag. Cash op de rekening scoort nog altijd het hoogst op de gerustheidsbarometer bij de Belgische spaarders en beleggers.

Een trapje lager staan obligaties, leningen aan overheden en bedrijven. Die zijn er in alle geuren en kleuren. Er zijn de klassiekers zoals overheids-en bedrijfsobligaties, maar daarnaast bespreken de auteurs groene en blauwe obligaties, schuldpapier met inflatiebescherming, obligaties gedekt door hypotheken en obligaties die vervellen tot aandelen. Van oudsher worden obligaties gezien als ideale partner van aandelen omdat wanneer de aandelenkoersen zakken, die van de obligaties stabiel blijven of stijgen, en omgekeerd. Dat is nu minder het geval dan vroeger, maar volgens het beleggersduo heeft schuldpapier nog altijd een bufferrol te spelen in beleggersportefeuilles. Toen in maart 2020 de coronacrisis uitbrak, crashten de financiële markten, maar wie toen een mix van aandelen en obligaties had, verloor minder dan de pure aandelenbeleggers.

Reweghs en Van den Borre wijzen ook op het voorspellende karakter van de obligatiemarken. Bepaalde segmenten daarvan geven voortekenen over waar het economisch naartoe gaat, het kanarie-in-de-koolmijneffect.

In tegenstelling tot aandelen zijn voor obligaties de rente en de looptijd bepalend voor de waardering en het rendement. Met de extreem lage rente van de jongste jaren is een lange looptijd de enige manier om nog iets van rendement uit vastrentende instrumenten te halen. Een van de tussentitels in het boek luidt dan ook ‘Koop eens obligaties voor uw (klein)kinderen’.

De valkuilen

België is niet alleen een land van spaarders, maar ook van masochisten. De voornaamste boosdoener voor al dat leed is de lage rente. Met een inflatie die nog altijd iets hoger ligt dan de rente zien de Belgische spaarders jaar na jaar een deel van hun spaargeld verdampen. “Wie tien jaar geleden 100 euro op een spaarboekje had gezet (…) bezit vandaag (…) nog slechts 87 euro”, rekent het boek voor.

Die lage rente is ook de reden waarom momenteel zo weinig te verdienen valt met obligaties. Sommige obligaties geven zelfs een negatief rendement, waardoor beleggers, net zoals de spaarders van nu, aan het einde van de rit minder overhouden.

Obligaties hebben er ook een 40 jaar lange haussemarkt op zitten. Sinds 1976 leverden ze gemiddeld 7,5 procent per jaar op. Maar ook hier wijzen de auteurs op het beleggersadagium ‘rendementen uit het verleden staan niet garant voor rendementen in de toekomst’. De kans wordt steeds kleiner dat obligaties zulke rendementen blijven neerzetten. Het nieuwe kleurenpalet aan schuldpapier brengt ook nieuwe valkuilen mee. Groene obligaties die duurzame investeringen moeten financieren, zijn lang niet altijd zo groen als ze zich voordoen. Reweghs en Van den Borre vertellen hoe beleggers die en andere valstrikken kunnen omzeilen.