GROOT GELD

Even groot stilzwijgen.

Réginald Duthoo droomt ervan om bij grote projectfinancieringen te worden betrokken. Het gaat om nauwelijks bekende systemen waar grote sommen geld mee gemoeid zijn. Bij deze programma’s, gecontroleerd door de Amerikaanse centrale bank ( Federal Reserve), wordt een fonds opgezet met enkele miljarden dollars. Privé-investeerders kunnen geld inbrengen (bedragen in de grootte-orde van 10 miljoen dollar).

Het fonds wordt beheerd door een trader die dankzij de omvang enorme transacties kan doen, zoals het opkopen van de koffieoogst van een heel land. De marges die worden geboekt zijn aanzienlijk en kunnen oplopen tot 300% op jaarbasis. Het programma loopt tussen tien dagen en een jaar. Het grootste deel van de winst gaat naar derdewereldprojecten, de rest naar de trader en de investeerders. De controle van de Fed moet ervoor zorgen dat enkel legaal geld in dit soort fondsen wordt gebruikt. Daarom wordt naar verluidt een investeerder slechts eenmaal toegelaten om rollende systemen van crimineel geld te vermijden. Zo ontstaat er een handel van tussenpersonen. Een investeerder kan bijvoorbeeld geld lenen aan een tussenpersoon tegen een rente van 10% per maand. De tussenpersoon investeert in het fonds. Erg aantrekkelijk voor crimineel geld. Het verschil tussen de 10% en de rente uit het fonds is de winst van de tussenpersoon.

De Federal Reserve verklaart dit soort systemen niet te kennen. Een man die er van dichtbij bij betrokken is, is hierover niet verbaasd: “Niemand zal het bestaan ervan bevestigen. Dat is te delicaat. Er bestaan geen publieke richtlijnen. Alles gebeurt onder de discretionary powers ( nvdr – de macht om naar goeddunken te bepalen) van de Fed.”

Duthoo heeft verschillende pogingen ondernomen om in zo’n programma te raken. Op 24 juli 1998 schreef hij een brief naar de heer Poletti in Genève en meldde daarin over bankaandelen ter waarde van 100 miljoen dollar te beschikken. Hij wilde die leasen aan Poletti tegen 31% van de marktwaarde. Het geld was beschikbaar bij een Engelse financier. Deze man verklaart echter dat de zaak niet is doorgegaan. “De vereisten om in projectfinanciering binnen te raken zijn erg streng,” verklaart hij. “Deze systemen zijn zeer strikt gecontroleerd en dienen niet voor mensen die slim proberen te zijn.”

Duthoo deed dezelfde dag, 24 juli 1998, nog een andere poging. Hij schreef een brief naar de vennootschap Fincomar in Luxemburg. Daarin stelde hij dat CMBF – waarin hij actief was – klaar was om voor 600 miljoen dollar bankaandelen te kopen. Het geld was ditmaal beschikbaar bij een notaris- en advocatenkantoor in Dortmund op een rekening bij Deutsche Bank in Dortmund. De cliënt was Dominga Holding in Luxemburg. Duthoo beschikte trouwens over een rekening bij Deutsche Bank te Dortmund (nummer 1205095). Die rekening is nog steeds actief.

En er is nog een recenter voorbeeld. Op 21 juni 2000, zo blijkt uit briefwisseling met een Amerikaans contact, bood zoon Tony Duthoo cliënten 10 miljoen dollar cash en 50 miljoen dollar en meer in bankaandelen aan. De Amerikaanse partner was niet bereid commentaar te geven.

Guido Muelenaer