Griekse economie gaat volledig kopje-onder

Terwijl Finnen en Nederlanders bakkeleien over Griekse garanties, gaat de Griekse economie volledig kopje-onder.

Terwijl de strijd in Libië, de perikelen rond DSK en het flinterdunne optimisme rond de federale regeringsonderhandelingen hier te lande alle aandacht wegzuigen, ontrolt zich in de zuidelijke uithoek van de Europese Unie een heus drama. Omtrent de Griekse economie is het woord recessie een eufemisme geworden. Depressie is hoe langer hoe meer het correcte woord.

Na een krimp met 2% in 2009 en 4,5% in 2010 zagen de meeste voorspellers voor de Griekse economie dit jaar een krimp met 3% en nulgroei in 2012. Die prognose blijkt veel te optimistisch. Kranten als de Financial Times en de Wall Street Journal melden dat in Griekse overheidskringen nu uitgegaan wordt van een krimp van de economie met 5,2% voor dit jaar en zeker ook nog een ondubbelzinnig negatief cijfer voor 2012. Maar ook daarmee is de kous der treurnis nog niet af. Informele bronnen binnen de OESO melden dat voor dit jaar een krimp met … 7% best realistisch is.

Het verdere wegkwijnen van de Griekse economie betekent, onder meer, dat de gestelde begrotingsnormen niet zullen gehaald worden. Het begrotingstekort zal veeleer in de buurt van de 9 à 10% uitkomen dan wel de vooropgestelde 7,5%. De overheidsschuld landt zeker in de buurt van de 160% van het bbp. Ondertussen stijgt de werkloosheid tot boven de 20% en voor de jongeren zelfs tot het dubbele daarvan (zie grafiek). Het pessimisme bij de mensen is haast letterlijk onmeetbaar geworden (zie grafiek inzake consumentenvertrouwen).

De moordende vicieuze cirkel lijkt op die manier nog verder aangezwengeld te worden: hogere deficits noodzaken tot nieuwe besparingen en hogere belastingen en dus wordt op korte termijn de depressie nog erger. Het ontbreekt aan enig realistisch perspectief om aan deze wurging te ontsnappen, niet het minst omdat de Griekse overheid fors in gebreke blijft inzake het doorvoeren van ingrepen die de structurele groeicapaciteit van de economie kunnen opkrikken.

Griekenland heeft behoefte aan een forse devaluatie om de economische groei opnieuw aangezwengeld te krijgen via grotere vraag uit het buitenland. Binnen het eurogegeven kan dit uiteraard niet. Langs alle kanten hoort men de stelling dat een uittrede van Griekenland uit de euro en de herinvoering van een eigen munt, niet kan/mag of wat dan ook. Misschien, maar wat wel echt vaststaat vandaag, is dat Griekenland nu in een zodanig helse negatieve spiraal zit dat het maatschappelijk bestel kraakt in al haar voegen.

Wat het Griekse drama compleet maakt, is de op zijn minst vreemde discussie die zich nu afspeelt tussen Finland en Nederland. Finland bedong een garantie vanwege Griekenland (onder de vorm van geblokkeerde cash!!) in ruil voor het Finse akkoord met het jongste steunpakket aan Griekenland. Nederland wil nu een soortgelijke garantie en dreigt met intrekking van haar akkoord met het steunpakket. Los van het compleet waanzinnige idee dat je met je rechterkant steun geeft aan een land in nood en met je linkerhand een stuk van die steun onmiddellijk als garantie terugeist, zegt deze heisa veel over hoe erg het vandaag gesteld is met de nobele gedachte van de Europese eenheid.