Golf Latino

Tango op de golfbaan: José Coceres toont hoe het moet.

Er zijn verschillende manieren om de bal te slaan. Er is de Britse, de Scandinavische of de Amerikaanse baltoets. Maar de Argentijn José Coceres heeft nog een stijl apart. Hij swingt zijn club naar de bal met veel meer ritme, meer met de handen: Tango op de golfbaan. De vroegere caddy, die pas op z’n dertiende golf begon te spelen, ontwikkelde die sierlijke slag zelf. Zijn eerste club was een tak die hij van een boom had gehakt.

Een tweetal weken geleden won Coceres (36) de Dubai Desert Classic, het eerste toernooi van de European Tour, waar ‘s werelds grootste spelers op de lijst staan. Hij domineerde het gebeuren en streek heel wat prijzengeld op. Genoeg om zijn verdiensten in de European Tour aan te dikken tot 72 miljoen frank. Niet slecht voor iemand die nog maar één toernooi (de Open van Catalonië in 1994) had gewonnen, en zes in Zuid-Amerika.

In de Europese Orde van Verdienste klom hij meteen naar de zesde plaats, terwijl hij in het internationale klassement de 84ste plaats bezette. Het gaat hem dus voor de wind, de Argentijn die niet alleen voor zichzelf speelt. Wie in het verhaal van zijn leven gaat grasduinen, komt inderdaad tot de vaststelling dat golf zeker geen sport voor rijkeluiskinderen is. Coceres groeide in Chaco op tussen vijf broers en zes zussen. Een bed voor zichzelf had hij niet. Toen zijn broer om het leven kwam bij een verkeersongeval, ging hij aan de slag als caddy, om het gezin in leven te houden. Steeds vaker probeerde hij zelf eens een balletje te slaan en zo raakte hij helemaal aan het spelen. Vandaag heeft Coceres drie huizen in Buenos Aires: eentje voor zijn echtgenote en hun drie kinderen, de twee andere voor de rest van de familie. Vier van z’n broers zijn intussen ook professionele golfspelers.

Coceres is in zijn land een voorbeeld voor de Argentijnse sportfanaten. Niet alleen omdat hij zich over zijn familie ontfermde, maar ook omdat hij zich enorm inspant om het leven aangenamer te maken voor talrijke gezinnen die in de krottige barrios wonen, zoals hij vroeger. Het statuut van vooraanstaand persoon zet hem soms wel onder druk. Zo stond hij in de Argentijnse Open, in december 1999, met twee slagen aan de leiding, maar liet hij zich nog door een Amerikaan verschalken. En dat terwijl de gringos sinds 1990 altijd hun Open hadden gewonnen. José ontgoochelde zijn landgenoten toen zo diep, dat hij weken later nog in de put zat. Tot hij in Dubai een toernooi won en zijn naam plotseling overal ter wereld hoorde vernoemen. Zijn manier om zich bij zijn volk te excuseren voor de nederlaag in de Argentijnse Open.

john baete