GIMV MOET INVESTEREN BUITEN DE GRENZEN

Vorige week lekte uit dat de Gimv aasde op de overname van de Finse investeringsmaatschappij CapMan. CapMan beheert met negentig personen ongeveer 2,2 miljard euro aan middelen, Gimv met een zeventigtal mensen 1,4 miljard euro. Belgische analisten schoten de deal af, een gespecialiseerde analist uit Londen vond de overname een vrij unieke kans voor beide spelers. Maar de overnamegesprekken liepen op een sisser af. Het ABVV zei hierover verheugd te zijn. Volgens de socialistische vakbond kan de Gimv beter haar geld terugstorten aan de aandeelhouders als ze niet meer op zoek gaat naar mogelijke investeringen in Vlaanderen. En ook in de Vlaamse parlementaire wandelgangen vroegen enkele politici zich af waar de Gimv nu eigenlijk mee bezig is. De Vlaamse overheid is nog steeds voor 40 % aandeelhouder van de Gimv.

De financiële wereld staat niet meer aan de vooravond van een grondige verandering, maar zit er al middenin. Private equity (de verzameling van durfkapitaal en buy-outgeld) beheerst de ondernemerswereld. Miljardenstromen worden in een mum van tijd gemobiliseerd om overnames te realiseren en worden aangestuurd door investeringsmanagers met een honger naar winst en een onovertroffen ambitie. De hoofdrolspelers zijn voornamelijk Angelsaksisch en troeven de Europese spelers af met hun ervaring en fondsvolume. Wil Europa meespelen en zijn rechtmatige plaats opeisen, dan moet het verder professionaliseren en consolideren. In eigen land is de Gimv de marktleider, Europees een naam die een belletje doet rinkelen en wereldwijd onbekend. De Gimv wilde haar Europese toekomst verzekeren door de overname van de Finse sectorgenoot CapMan.

Wie vindt dat de Gimv enkel in Vlaanderen mag investeren, spreekt zonder kennis van zaken. De Gimv investeert in Vlaanderen, maar ontwikkelt ook al sinds haar ontstaan activiteiten buiten de Belgische grenzen. In naam van de risicospreiding, een van de basisprincipes van elke private-equityspeler. Zeker voor eentje die beursgenoteerd is en die meer dan 20 % van zijn aandeelhouders in Londen heeft zitten. Professionele aandeelhouders, die kritisch en veeleisend zijn.

In naam van de Vlaamse verankering de overnameplannen veroordelen, is absurd. Telkens een Vlaamse onderneming in handen viel van een buitenlandse private-equityspeler werd er een beschuldigende vinger uitgestoken naar de Vlaamse durfkapitalisten, en voornamelijk in de richting van de Gimv. Tot op vandaag heeft de Gimv noch de grootte, noch de middelen, zelfs niet de ambitie om in zulke dossiers mee te spelen. Nu de Gimv Europese stappen wil zetten en zo haar actieradius wil vergroten, wordt er weer een vinger opgestoken.

Als de overname was gelukt, was er een serieuze Europese speler opgestaan met hoofdkwartier in de Karel Oomsstraat in jawel, het Vlaamse Antwerpen. Kan de Vlaamse overheid zich niet scharen achter de toekomst van de Gimv en zich niet gedragen als een professionele partner, dan moet ze haar aandeel maar verkopen. Dan zal ze natuurlijk ook moeten afzien van de profijtelijke dividendenstroom die de Gimv haar elk jaar oplevert. Maar dan zal ze tenminste ook niet veroorzaken dat deze dividendenstroom ooit opdroogt door een gebrek aan visie van haar kant.

An Goovaerts