GEEN SCHOONHEIDSPRIJS

De Vlaamse regering heeft de knoop van het Oosterweel-dossier doorgehakt. De voorstanders van het BAM-tracé hebben hun slag thuisgehaald.

Voorlopig toch, want het Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan (GRUP) moet nog worden goedgekeurd. En mogelijk tekent Europa nog verzet aan tegen de toekenning aan het bouwconsortium Noriant. De kostprijs is intussen opgelopen tot vele miljarden euro’s, terwijl de files niet van de baan zijn.

Wat in 2000 begon als een masterplan voor de mobiliteit in Antwerpen tegen 2020, heeft na dertien jaar getouwtrek voor de tweede keer groen licht gekregen. De reacties bij de werkgeversorganisaties zijn overwegend positief, maar eigenlijk valt het nog af te wachten hoe de uitvoering er uiteindelijk zal uitzien.

De actiegroepen, maar ook Forum 2020, dat een aantal bedrijfsleiders en academici groepeert, vinden dat de leefbaarheid in en rond Antwerpen te gemakkelijk wordt opgeofferd. Ook de oppositiepartijen hebben hun twijfels.

Maar goed, het is positief dat de impasse eindelijk doorbroken wordt. De reden waarom de Vlaamse regering nu de knoop kon doorhakken, is het milieu-effectenrapport dat onlangs werd gepresenteerd. Daaruit komt het Oosterweel-tracé van de vijf tracés als beste naar voren. Maar op die MER-studie is kritiek, omdat de experts niet onafhankelijk genoeg zouden zijn.

Minister-president Kris Peeters heeft vermeden dat zijn Vlaamse regering naar de verkiezingen moet trekken zonder oplossing voor haar eigen BHV. De Vlaamse regeringspartijen hopen daar politiek munt uit te slaan.

Een schoonheidsprijs verdient de beslissing echter niet. De Oosterweel-oorlog duurt al meer dan tien jaar. Politieke voor- en tegenstanders wisselden meerdere keren van kamp, en na al die tijd is het compromis een project waarvan iedereen nu al vermoedt dat het de gebudgetteerde kostprijs van 3,25 miljard fors zal overstijgen.

Misschien is dit wel de belangrijkste les: dit dossier is vanaf het begin misbruikt voor politieke profilering. In plaats van enkel de mobiliteitsproblemen rond Antwerpen te willen oplossen, was het een prestigeproject. Bovendien was er te weinig aandacht voor een transparante communicatie met de Antwerpenaren.

Het resultaat is dat er na dertien jaar een beslissing is die niet noodzakelijk de beste oplossing biedt voor de toenemende files in Antwerpen. Terwijl het prijskaartje wel elk jaar is gestegen, begrijpen de Sinjoren nog altijd niet waarom er geen pogingen zijn ondernomen om de Liefkenshoektunnel tolvrij te maken. Of waarom er niet al werd geïnvesteerd in een betere verkeerssturing op de ring. Die maatregelen zijn goedkoper en hadden op zijn minst tijdelijk soelaas kunnen bieden.

Of er uiteindelijk een tunnel onder het Albertkanaal komt en of de toenemende verkeersellende opgelost raakt, zal de komende jaren wel blijken. Voorlopig is een einde gekomen aan het politieke steekspel over de Oosterweel-verbinding. Tenzij natuurlijk de kaarten na de verkiezingen weer eens anders komen te liggen. Dan kan de Antwerpenaar nog maar eens opdraaien voor een gebrek aan visie om zijn stad tot een moderne metropool te verbouwen.

ROELAND BYL, Redacteur Trends

Het Oosterweel-dossier is vanaf het begin misbruikt voor politieke profilering.