“Geef mij maar dingen zonder risico. En een nieuwe fiets”

Vandaag, 1 juli, opent Rock Werchter. Op het beste rockfestival ter wereld zorgt Herman Schueremans al dertig jaar voor de muzikale opvoeding van onze kroost. Inmiddels miljonair, maar nog steeds gewoontjes in zijn kantoortje bij de kerk. Trends zapt doorheen het karma van ‘Herman Sherman’.

T W Classic lokte op 20 juni de eeuwige jongeren van veertig-plus naar de Dijle, maar Rock Werchter blijft de real stuff. Dit jaar werd het rockevenement uitgeroepen tot het beste festival van de wereld. “De gruwelijke Vlaamse bescheidenheid is gelukkig verleden tijd,” reageert Schueremans. “Vlamingen mogen alleen niet uitschuiven en denken dat ze alles weten. Ik maak me ongerust over onze typische handicaps. Vlaanderen en België moeten budgettair gezond blijven om competitief te zijn. Daarom pleit ik voor minder regels voor ondernemers. Bureaucratie mag er zijn, maar niet om mensen te treiteren.”

Supermiddenstander, politicus ( VLD) en rockbaas Schueremans kampeert als vanouds in het doorleefde directiehuis van de brouwerij die ooit Jack-Op populariseerde in de Leuvense studentenkroegen. Schueremans werd rijk door de verkoop in 2001 van zijn festivalbelangen aan het Amerikaanse Clear Channel Entertainment ( CCE). Hij ontvangt zijn gasten in de keuken, waar de CCE-medewerkers hun snelsoep en koffie tappen. We treffen Schueremans de dag na de stembusslag van 13 juni. Hij is doodmoe. “Ik kroop in bed om vijf uur en was om acht uur al op,” geeuwt hij. De festivalkoning en blauwe politicus, pas vijftig, legt op 6 juli de eed af in het Vlaams parlement.

TRENDS. Vlaanderen telt 300 festivals, een record. Jan Briers van het Festival van Vlaanderen richtte er zelfs een vereniging voor op. Moet er iets gebeuren om dat te stimuleren?

HERMAN SCHUEREMANS (CLEAR CHANNEL ENTERTAINMENT). “Wij zijn actief in die nieuwe vereniging. Het zou een goed idee zijn om de inbreng van privé-beleggers en bedrijven in festivals fiscaal aantrekkelijk te maken, zoals de tax shelter een stimulans is voor de lokale filmmakers. Festivals zijn goed tegen de verzuring. Mensen hebben geen zin om de hele tijd voor de computer te zitten. Het succes van Marco Borsato en Clouseau is geen toeval. In die zin vind ik Rimpelrock een heel goede zaak, ondanks de kritiek. Hoe meer creativiteit er is, hoe meer bedrijven naar Vlaanderen komen en dan wordt de loonkostenhandicap minder zwaar.

“Er moet trouwens een impulsfonds voor Belgische en Vlaamse groepen worden gesticht. Stel dat een jonge groep in het buitenland wordt gevraagd, maar geen geld heeft om een tournee op te zetten. Dan zou de overheid kunnen bijspringen. Kijk naar IJsland. Het land is een gletsjer groot, er wonen evenveel mensen als in Gent, maar IJslandse artiesten als Björk en Sigur Ross spelen overal in de wereld.”

Moet Export Vlaanderen onze rockgroepen voorfinanceren?

SCHUEREMANS. “Absoluut. We moeten niet alleen de uitvoer van worsten promoten. Trouwens: cultuur en economie kunnen een hefboom voor elkaar zijn. Vlaanderen heeft een sterke eetcultuur. Artiesten gaan naar Nederland voor de jointjes, in België komen ze voor het eten. Ik ben heel blij dat ze in New York weten dat het land van Rock Werchter ook het land van de spruiten, witloof en mosselen is.”

Is er iets veranderd sinds Make It Happen en On the Rox werden overgenomen door de Amerikanen? Hoe Belgisch zijn jullie?

SCHUEREMANS. “In België is CCE een verzameling van bedrijven die in 2001 samensmolten tot één firma. Aanvankelijk namen drie mensen de beslissingen en één jaar later was ik dat alleen. Het is gewoon veel moeilijker om met drie te beslissen. Paul Ambach en Michel Perlzijn trouwens nog hier. Bij Clear Channel werken 31 mensen. Hier gebeurt veel met heel weinig mensen. We zijn guerrillero’s die doelmatig werken. Zoals in het fauvisme: met enkele schakeringen en één borstel druk je veel uit.

“Alle medewerkers zijn Belgen, je ziet hier geen Amerikaan. Ze hebben van hun hobby hun beroep gemaakt, maar kennen de dunne lijn tussen muziek en business. Ze weten: als je een te grote fan bent, neem je foute beslissingen. In de buurlanden zijn de festivalorganisaties groter, zeventig à 120 man. Dat wil ik niet. Gedrevenheid is veel belangrijker dan bureaucratie.”

Maar uiteindelijk luistert Schueremans naar zijn Amerikaanse patron?

SCHUEREMANS. “Clear Channel USA is anders gestructureerd dan Clear Channel in Europa en daar prijs ik mij heel gelukkig om. In Europa mogen we elk in ons land onze zin doen. Dat bevalt me wel, want dat heb ik al mijn hele leven gedaan. Maar ik ben ervaring genoeg om te beseffen dat CCE me toelaat te spelen in de Premier League. Het is zoals een coureur die promoveert van kermiskoersen naar de Ronde van Frankrijk en er met de besten mag meedoen. Europa kent in tegenstelling tot Amerika een grote verscheidenheid van culturen. Deze Amerikanen hebben dat goed begrepen. De chef van Clear Channel Europa is een Canadees en die komt eenmaal per jaar langs, uit beleefdheid. Hij merkt dat het hier goed gaat.

“Dit is een business van individuen die kunnen samenwerken. Clear Channel Europa vergadert in de lente en in november twee dagen in Londen. Daar worden geen grote theorieën uiteengezet over experience economy of creative economy. Niemand moet daar trouwens de boel domineren, want er moet een dynamiek van verscheidenheid zijn. Voor mij is dat part of the deal sinds 3,5 jaar. Het deel van het werk waar ik dertig jaar geleden niet voor begonnen ben (administratie, papieren, boekhouding, fiscaliteit), ben ik kwijt. Hoera. Ik heb weer meer tijd voor creatief werk.”

Dus het programma van Werchter kiest u nog zelf?

SCHUEREMANS. “We zijn echt onafhankelijk. Trouwens, Rock Werchter is een samenwerking met CCE, zoals Pukkelpop een samenwerking is met CCE. Ik heb dat al honderdmaal gezegd, maar de mensen blijven erover zeuren. Rock Werchter is de helft van onze omzet, denk aan de vele concerten die CCE jaarlijks organiseert in België.

“Er bestaan mythes over de Amerikaanse inmenging. Wat de concerten en festivals betreft, is er geen inmenging. De twee takken van Clear Channel staan apart in België. De divisie buitenreclame en de divisie Clear Channel Entertainment zijn twee verschillende firma’s. De buitenreclame is een ander milieu en wordt gecontroleerd door Franstaligen. De concerten en de festivals zitten meer aan de Vlaamse kant. Natuurlijk komt vanuit Amerika de vraag om samen te werken. Dat is boekenpraat: wij hebben voor concerten nooit affiches van twintig vierkante meter genomen. De budgetten voor concerten, zelfs in het Sportpaleis, laten dat niet toe. De artiesten werken voor de garantie van een percentage op de opbrengst. Ze willen dat we hen creatief promoten met een klein budget en als dat lukt, verdienen ze meer. Zo geschiedt. Er zijn twintigvierkantemeterpanels gehuurd voor Disney on Ice, ook een product van CCE, maar dat familie-evenement is een uitzondering. Voor TW Classic kon het ook, omdat de artiesten uitzonderlijk optraden voor een forfait. De doemscenario’s waarin Clear Channel alles volhangt met twintigmeteraffiches blijken na drie jaar niet te bestaan.

Er is geweeklaag over de hoge ticketprijzen. Is dat een gevolg van jullie marktdominantie?

SCHUEREMANS. “Als je in de voorbije jaren over de grenzen hebt gekeken naar vergelijkbare festivals, moet je vaststellen dat onze ticketprijzen lager liggen. Als je natuurlijk niet beter weet en je bent wat zuur van inborst, dan is kritiek gemakkelijk. De wereld is veranderd door de komst van de euro. De agenten, de boekhouders, de managers zagen voordien het prijsverschil minder goed. Het leven is duurder in Londen dan in Berlijn, dus voordien werd de verschillen makkelijker geaccepteerd. Met de euro vallen ze sterker op.

“De trend naar een stijging was er overigens al. De muziekconsument ging steeds meer downloaden en de plateninkomsten van de artiesten zakten daardoor verschrikkelijk. Ze hadden geen contracten meer of slappe contracten en legden zich weer toe op optredens. Je kan je niet meer drie jaar terugtrekken bij een goeroe, in een klooster of een villa.

“Kijk, dertig jaar geleden kon je de roadies gewoon oppikken in het café. Maar vandaag is de show van een rocker een zaak van tien of dertig twintigtonners die vandaag in Vorst staan en morgen in Rotterdam of Parijs. De professionalisering en de tewerkstelling is in deze sector sterk toegenomen. Dus ze zeiden: Herman, ofwel pas je je ticketprijzen aan, ofwel rijden we gewoon door België. En dat was het laatste dat ik wou.

“Ondanks dat zijn onze prijzen nog altijd lager dan in de buurlanden, je kan die stijging niet forceren. Het gaat beter dan ooit met de concertenmarkt in België, precies door die dunne lijn tussen business en muziek in de gaten te houden. ( lacht) Wij slaan geen mensen met een stok de zaal in, zij komen nog altijd vrijwillig.”

Is het geen tijd voor expansie? Pinkpop staat te koop.

SCHUEREMANS. “Wij groeien jaarlijks met 2 à 3 %. Ik heb geen zin om een Beneluxfestival op te zetten door het Nederlandse Pinkpop te kopen. Voilà. Rock Werchter is een samenwerking tussen de vzw Altsien – de mensen die ooit met het festival begonnen zijn – en Clear Channel. De man van de naamloze vennootschap die in 1982 naast de vzw ontstaan is, zit sinds 2001 bij CCE, ik dus. Altsien wilde niet worden opgeslorpt in CCE. De vzw bewaakt de identiteit van Rock Werchter. Dat doe ik ook binnen CCE, maar de vzw is een extra waarborg. En die formule staat mij aan.

” Jan Smeets van Pinkpop lachtte me drie jaar geleden nog uit, maar ik vergeef het hem. Elk aards wezen is vergankelijk en dit festival moet na mij blijven bestaan. Anticiperend ben ik gaan samenwerken met de key players van deze wereld. Als kleine Vlaming, als kleine regio moet je vooruitziend zijn en verder kijken dan de IJzertoren. Jan Smeets heeft intussen een hartaanval gehad en bekijkt de zaken al anders. Hij heeft trouwens ook een samenwerking met CCE via Mojo, het Nederlandse CCE, en nu wil hij ook van zijn deel vanaf.”

U verkocht goed aan CCE. Waarom blijft u nog werken?

SCHUEREMANS. “Ik ben vijftig en zal met mijn levensstijl geen 100 worden, misschien 58 of 70. Maar ik heb het altijd heel graag gedaan en wil het nog jaren doen. Centen zijn ook belangrijk, maar niet mijn grote drijfkracht. Gewoon met de fiets onder het weekeinde rondrijden in Brabant of met de vrienden een berg oprijden, klimmen, zweten in de zon, het gefluit van de vogels in de Ardèche, dat is leven.

“Dertig jaar geleden zijn we met twee begonnen en we hebben telkens jongeren aangeworven. Die groeiden mee met het bedrijf. Het zijn allemaal mensen die met muziek bezig zijn. Op een bepaald moment zal ik de fakkel met plezier doorgeven, al zal het ook pijn doen.”

Staat er een volgende generatie klaar?

SCHUEREMANS. “Ik heb meer dan twee dauphins. Jobhoppers hebben hier geen kans, uit de nek lullen is verboden en je moet van muziek houden. Bij ons mag marketing, maar alleen creatief en functioneel. Wij organiseren geen concerten tot eer en glorie van bedrijven of sponsors. Juist andersom: ze zijn welkom als aanvulling.”

Komt uw dochter in aanmerking?

SCHUEREMANS. “Dat zal zichzelf uitwijzen. Het laatste wat ik wil, is haar met een rugzak bezwaren. Kinderen moet je creativiteit meegeven en daaruit komt al de rest voort.”

Uw partijgenote Patricia Ceysens wil van creativiteit een economische motor maken. Bent u gangmaker van een entertainmenteconomie?

SCHUEREMANS. “Toch wel. Ik stel tot mijn plezier vast: wat Richard Florida over de creative economy zegt, doen wij allang. Hij is op zijn manier rock-‘n-roll. Vlamingen zijn zonder mond geboren – intussen hebben we dat trouwens al gecorrigeerd – maar die Amerikaan zegt gewoon wat wij al aan het doen zijn.”

Is Herman Schueremans sinds de verkoop van zijn zakelijke belangen een business angel?

SCHUEREMANS. “Ik heb me een paar keer laten kloten, dus die les heb ik geleerd. Ik heb wel een professionele beleggingsadviseur bij KBC, maar ik vertrouw toch vooral mezelf. Dus geen grote deals, geen horecaplannen, geen reusachtige villa. Geef mij maar dingen zonder risico. En een nieuwe fiets.”

U hebt wel geld gestoken in voetbalclub Sint-Truiden, net als uw kartelpartner Roland Duchâtelet van Vivant.

SCHUEREMANS. “De familie van mijn vrouw is van die streek. Voetbal is daar een feest. Daarom heb ik een lening gegeven aan St-Truiden, wat niet hetzelfde is als investeren. Roland Duchâtelet heeft wel geïnvesteerd. Hij wil het voetbal opnieuw levend maken en efficiënter laten werken. Ik heb in het voorbije seizoen welgeteld één match van STVV gezien.”

Roeland Byl Frans Crols

“Ik heb geen zin om een Beneluxfestival op te zetten door het Nederlandse Pinkpop te kopen. Voilà.”

“Jobhoppers hebben hier geen kans, uit de nek lullen is verboden en je moet van muziek houden.”