(Geduld)

Er wordt nog altijd druk tegen de euro gespeculeerd. Wanneer die speculatie stilvalt, is het moment aangebroken om in Griekse obligaties te beleggen.

In allerhande gebeurtenissen reageert ieder in functie van zijn eigen doelstellingen. Dat was duidelijk te merken bij al dat zenuwachtige gedoe van de voorbije week. De Griekse saga geraakt maar niet opgelost en het risico dat de problematiek naar andere landen overwaait, neemt toe. Het spel wordt heel hard gespeeld en de Europese regeringsleiders zouden daar de dupe van kunnen worden als ze zich zo blijven gedragen.

Voor hen primeren de politieke vooruitzichten. Ze mogen geen electoraal verlies lijden. En dus passen ze hun beslissingen aan aan wat zij denken dat electoraal haalbaar is. Ze bekommeren er zich voorlopig niet om of hun houding slachtoffers maakt in andere lidstaten. Tot grote tevredenheid van de speculanten. Hoe langer de warboel standhoudt, hoe meer profijt zij er uithalen, zonder het minste risico. Maar nu wordt de toestand toch wat akelig voor sommige van hen, vooral voor de Europese banken.

Carrousel valt stil

Tot nog toe waren ze er allemaal van overtuigd dat Griekenland nooit aan zijn lot overgelaten zou worden. Terecht. Het zou immers het einde van de Europese Unie en van de euro betekenen. Maar dat wil niet zeggen dat de Griekse stukken hun bodem hebben bereikt. Voor de banken vormde dat geen probleem. Ze konden alle stukken blijven depreciëren door ze aan elkaar te verkopen en weer in te kopen. Maar nu Griekenland deel uitmaakt van de rommeldebiteurs, kan die carrousel niet langer draaien.

Het Griekse papier kan immers niet langer aangewend worden als onderpand voor kredieten toegekend door de ECB. Zij aanvaardt uitsluitend papier van investeringskwaliteit (rating tot BBB-). Het Griekse papier valt dan ook uit de boot. Europese banken bezitten meer dan 40 miljard euro aan Grieks papier en daar kunnen ze nu niets meer mee aanvangen. Het is moeilijker geworden om dat papier aan elkaar door te spelen.

De speculanten echter zijn nog niet verzadigd. Om hun transacties kracht bij te zetten, oefenen ze druk uit op andere leningen. Ze mikken op Portugese en Spaanse staatsleningen en vallen ook Italiaanse aan. Voorlopig sparen ze de Ierse en de Britse. Ierland en Groot-Brittannië staan er financieel echter nog slechter voor dan Griekenland. Ratingagentschappen reppen met geen woord over die twee landen. Ze blijven voorlopig gevrijwaard. Waarom?

Wij zien daar maar één verklaring voor: de Angelsaksische banken ondermijnen de euro via hun druk op Zuid-Europese staatsleningen om de dollar overeind te houden. We mogen niet uit het oog verliezen dat het bankwezen in het Westen de dollar als basismunt hanteert. Hij mag daarom nooit onder een te hoge spanning komen te staan. Dat zou immers alle speculatieve beleggingen en hun ijkpunten in de war brengen. Dat spel zal zolang duren als de Europese politici blijven treuzelen en nutteloze maatregelen afkondigen. Maar wee de dollar zodra er geen profijt meer uit de euro te halen valt. Die speculatie zal wel voorafgegaan worden door een aanval op het pond en die zou er wel eens vlak na de Britse verkiezingen kunnen komen.

Obligatiebeleggers moeten paraat staan. Europa kan zich een inzinking van Griekenland of zelfs het afstoten van het schiereiland uit de Unie niet veroorloven. Wanneer de Europese leiders zullen beseffen dat de Unie haar eendracht moet bewijzen en daar ook naar zal moeten handelen, zal het gespeculeer tegen de euro stoppen. Risicomijdende investeerders zullen dan al te graag in euro beleggen. Op dat moment moeten we klaarstaan om Grieks papier aan te kopen om de latente kapitaalmeerwaarde op de vervaldag te verzilveren. Uitkijken dus. (C)

Door Jean-Pierre Avermaete

Wanneer de Europese leiders zullen beseffen dat de Unie haar eendracht moet bewijzen en daar ook naar zal moeten handelen, zal het gespeculeer tegen de euro stoppen.