GAS TERUG, GRAAG

Wie verdiende totnogtoe geld aan de “informatiesnelweg” ? Niemand. Tenzij een gigantische lobby informatica-, elektronika- en consultancyfirma’s die met peperdure hype de hoofden van talloze managers op hol brengt. Nog nooit vond de industrie een zó dankbaar platform om haar omzet mee omhoog te krikken.

De jongste G7-top een exclusief onderonsje van de 7 rijkste landen in Brussel bulkte van entoesiasme over de nieuwe, virtuele markt. Maar maakte iemand zich ooit de bedenking dat die “markt” totnogtoe niets anders is geweest dan een gedroomd afzetterrein voor telefoonmaatschappijen, kabelleggers, pc-fabrikanten, software-ontwikkelaars, pr-boys, netwerktechnici en dito advizeurs ?

Voor de professionele gebruiker die zaken wil doen óp het net valt tot op vandaag bitter weinig te rapen. Twee simpele (lokale) voorbeeldjes. Het Antwerpse Alcatel Bell geldt als één van de ferventste Internet-gebruikers in België. Dagelijks verzenden en ontvangen ingenieurs er massa’s elektronische info via het wereldwijde computernet ook wel het Net genaamd. Maar heeft Bell al ooit een S12-telefooncentrale of mobilofoontoestel via Internet verkocht ? Neen.

Secundo. Bekaert de staaldraadproducent uit Zwevegem pionierde in ’94 als één der eersten met advertentieruimte op Internet. Een moedige daad. Maar reef Bekaert hierdoor nieuwe klanten binnen ? Eerder integendeel, zo blijkt. Insiders menen dat Bekaert zich door z’n (aanvankelijk) onervaren en amateuristische aanpak eerder een kwalijke reputatie op de hals haalde binnen de kritische cybergemeenschap van Internet.

De les is duidelijk. Zakendoen op de informatiesnelweg is geen sinecure. En té veel bedrijfsleiders laten zich vandaag het hoofd op hol brengen. Ze flapperen nu met de bankbriefjes om zo vlug mogelijk op het Net te geraken, en dreigen straks van een kale reis terug te komen.

In de VS waar de Internet-manie startte duiken nu de eerste kritische geluiden op. Hoe kan het ook anders ? De informatiesnelweg wordt vandaag door politici voorgesteld als hét wondermiddel dat de werkloosheid moet bestrijden, dé remedie tegen vereenzaming, hét startpunt voor een nieuwe vorm van demokratie. De high tech-industrie omschrijft Internet als dé marktplaats voor zakenmensen in de 21ste eeuw. Maar toch bestelt Jan met de pet nog steeds sneller een pizza per telefoon dan via Internet (hoezeer Pizza Hut het ook anders wil doen geloven).

Kortom, op de manie die nu kunstmatig wordt opgepept zal onvermijdelijk de ontnuchtering volgen. De lat ligt té hoog. Een aantal potentiële partikuliere of professionele gebruikers van de informatiesnelweg zullen, na hun koude douche, beseffen dat ze misleid werden. Het zou spijtig zijn dat de geloofwaardigheid van een veelbelovend projekt hierdoor in het gedrang zou komen. Moet de G7-top bij z’n volgende editie niet dringend wat gas terugnemen ?

PDP