We gaan ervan uit dat de Belgen die een rekening in Panama hebben, die informatie correct hebben aangegeven aan de fiscus, zoals de Belgische wetgever dat al twee jaar oplegt. Hebben ze dat niet gedaan, dan zijn ze niet alleen stout, maar vooral dom. Geen enkele ernstige advocaat of fiscalist adviseert nog kapitaal te verbergen op exotische bankrekeningen. Ze raden hun klanten aan hun anonieme kapitaal spontaan aan te geven aan de fiscus, liefst via een fiscale regularisatie of een akkoord met de Bijzondere Belastinginspectie.
Wie hoopt de dans te ontspringen omdat hij werkte via een advocatenkantoor waarvan de informatie niet werd gelekt naar onze collega’s van Knack en andere media, is eraan voor de moeite. Fiscaal vluchten kan niet meer, om Frans Halsema te parafraseren.
De klopjacht werd ingezet in 1998, toen de OESO de zwarte lijst van belastingparadijzen publiceerde. Op de G20 van Londen volgden in 2009 mogelijke sancties tegen de landen die erop stonden. Dat jaar verdween België van de lijst. Later sloten Monaco en Liechtenstein fiscale uitwisselingsakkoorden om te vermijden dat ze als financiële paria’s werden gekwalificeerd. Via de Foreign Account Tax Compliance Act kreeg de Amerikaanse belastingdienst IRS Zwitserland in 2010 zelfs zover dat het inlichtingen doorspeelt van buitenlandse rekeninghouders, onder het dreigement dat de Zwitserse banken anders 30 procent belasting moesten betalen op verrichtingen in de Verenigde Staten.
Ook de Europese Unie schoot in actie, eerst met een transnationale transparantie over spaarrekeningen. Vanaf dit jaar wisselen alle lidstaten ook informatie uit over inkomens, tantièmes, presentiegelden, pensioenen, eigendom van vastgoed, inkomsten uit vastgoed, stichtingen, trusts en aanverwante structuren. Op 1 januari 2017 gebeurt dat ook over producten met een kapitaalbescherming, beleggingsfondsen, en tak21- en tak23-verzekeringsproducten. Om die informatie te stroomlijnen verspreiden de vijftig OESO-leden die informatie vanaf 2017 op een gestandaardiseerde wijze. Via datamining zullen de belastingadministraties de informatie beheren en controleren. Kortom: het is uit met de financiële anonimiteit.
De Belgische politici beseffen dat uiteraard ook. De opeenvolgende fiscale regularisatierondes werden keer op keer duurder voor berouwvolle belastingzondaars. Ook de nieuwe regularisatie die minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) heeft ingeleid, zal in elke fase relatief meer kosten aan de belastingplichtige. Een reden temeer waarom adviseurs hun klanten aanraden om in ijltempo hun zwarte rekeningen aan te geven. Wie dus dacht te kunnen rekenen op de Panamese discretie en dat niet heeft gedaan, verdient dan ook een zware boete.
HANS BROCKMANS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier