Evenwichtskunstenaar

Golf volgens Tiger Woods. Of laveren tussen begeestering en zelfbeheersing.

Tiger Woods maakte opnieuw grote indruk, op 18 juni, met zijn overwinning in de US Open op Pebble Beach. Hij speelde de concurrentie op een hoopje: vijftien slagen voorsprong op de Zuid-Afrikaan Ernie Els en de Spanjaard Miguel Angel Jimenez. De Amerikaan speelde twaalf onder par, wat op zo’n moeilijk terrein (smalle fairways en veel wind) een ware krachttoer is. Met zijn indrukwekkende drives, gemiddeld 270 meter, was Tiger ongenaakbaar.

Toen Woods in 1997 de Masters van Augusta won met twaalf slagen voorsprong, noemden veel waarnemers dat geluk. Het terrein was zeer breed was en dat speelde in zijn voordeel. Maar deze keer was hij bovenmenselijk sterk op een aartsmoeilijk parcours, waar zijn beste tegenstanders op plus drie staan. Woods won al drie grote toernooien, zijn zege in de US PGA van verleden jaar meegerekend. Als hij eind juli ook de British Open in Saint-Andrews wint, slaat hij zich op 24-jarige leeftijd defintief tot legende.

Hij speelt in ieder geval goed genoeg om een ongeëvenaard palmares bij elkaar te golfen. Hij beheerst alle slagen, heeft een gespierd en soepel lichaam, een perfecte lichaamscoördinatie en de gretigheid van een roofdier. Tiger geniet ervan zijn tegenstanders met de grond gelijk te maken. Dat killer-instinct deelt hij met zijn goede vriend, ex-baskettopper Michael Jordan.

Dat zijn vader een belangrijke rol in zijn jeugd speelde, wisten we al. Maar blijkbaar heeft hij dat genadeloze karakter van zijn Thaise moeder: “Ik heb hem altijd gezegd dat hij zijn tegenstanders meteen bij de keel moet grijpen en pas mag loslaten als de wedstrijd voorbij is. Als hij gewonnen heeft. Daarna moet hij opnieuw vriendelijk en voorkomend zijn.”

Woods is in de Verenigde Staten een echte instelling geworden. Zijn grootste sponsor, Nike, zag het omzetcijfer van 100 naar ruim 250 miljoen dollar stijgen sinds het vier jaar geleden met hem in zee ging. En de kijkdichtheid voor golftoernooien piekt nu bij 8.0, een betere score dan het All Star Game in de NBA. Speelt Tiger niet mee, dan dalen die cijfers met 40%. Woods belichaamt dan ook de sportieve waarden die iedere Amerikaan koestert: gezonde en beheerste agressiviteit. Bovendien slaagt hij erin het juiste midden te houden dat zo onontbeerlijk is volgens de golfetiquette. Woods laveert perfect tussen begeestering en zelfbeheersing. Een kwaliteit die nooit eerder zo volmaakt verscheen op de golfbaan. Lukt hij een moeilijk putt, dan bokst hij in de lucht, maar een paar seconden later volgt die onweerstaanbare glimlach.

john baete