‘Er zit een complexe wereld achter het stopcontact’

Het Nederlandse energiebedrijf Scholt Energy Control wil de komende jaren fors groeien op de Belgische markt. “Als je de CEO kunt uitleggen dat je energie op een financiële manier moet bekijken, krijg je een heel ander speelveld.”

Langzaam maar zeker komt er schot in de liberalisering van de energiemarkt. Oude en nieuwe uitdagers knabbelen aan het marktaandeel van de historische leveranciers, en er duiken steeds meer nichespelers op. In stilte verleidde het Nederlandse Scholt Energy Control ruim 500 klanten om met hen in zee te gaan. “Wij kunnen niet voorspellen wat de markt doet, maar we kunnen wel de inkoop van energie afstemmen op de behoefte van de klant.”

Het bedrijf koopt energie aan op de elektriciteits- en gasbeurzen. Op de energiefactuur die u en ik in de bus krijgen, staat één tarief voor elektriciteit. “Maar eigenlijk is dat niet helemaal correct”, preciseert stichter en directeur Jan Scholt (60). “Je kunt per uur energie kopen, en er zijn dure en goedkope uren in een dag.”

Scholt, een bouwkundig ingenieur, begon zijn carrière bij het baggerbedrijf Boskalis. Vervolgens verkocht hij een tijdlang in alle havens ter wereld boeien om schepen te beschermen bij het aanmeren. In 1987 richtte hij Pulsarr op, een bedrijf in optische sorteermachines dat, nadat hij het had verkocht aan Amerikanen, terechtkwam bij Barco, waarna het later als BEST een nieuwe carrière begon. “Ik leerde er de groente-industrie kennen, en zo kwam ik in de koelsector terecht.”

Aan die bedrijven verkocht hij eerst besturingssystemen voor het aansturen van machines, waarmee zijn klanten veel energie bespaarden. “Waarna ik werd gevraagd of ik ook iets kon doen om de energie in te kopen. We hebben een systeem ontwikkeld waarmee we compressoren en andere apparaten met een sms kunnen aan- en uitschakelen, naargelang van de energieprijs op de verschillende uren van de dag.”

Een miljoen kilowattuur

Aanvankelijk was het de bedoeling de levering van energie te laten gebeuren door NRE, maar toen dat bedrijf in augustus 2004 werd overgenomen door het Duitse E.ON, begon Scholt in 2005 voor zichzelf. Om de groei te versnellen, kreeg hij in 2010 de hulp van de Vlaamse zakenman Tony Beeuwsaert. Intussen werken er in Nederland 45 mensen bij het bedrijf, en 5 in België. “De jongste jaren groeien we in Nederland telkens met 30 procent in volume energie en in omzet, in België verdubbelen we elk jaar.” Bij onze noorderburen telt het bedrijf zowat 3000 klanten, goed voor 3 procent van de bedrijvenmarkt.

In België zijn dat er 500 tot 600, met zowat 800 aansluitingen. “Een jaarverbruik van 1 miljoen kilowattuur is onze kritische ondergrens, en boven 500 miljoen kilowattuur zit je ook weer in een andere liga”, weet salesmanager Pieter Claerhout. “Maar daartussen zitten in België toch 2500 tot 3000 bedrijven, in allerlei soorten sectoren, zoals de koel- en vriessector, kunststofbedrijven, de tapijtindustrie en de automobielsector. Achter het stopcontact is er een complexe wereld, waar wij onze klanten wegwijs in maken. Wij kunnen hen 15 à 20 procent laten besparen op de prijs van de elektriciteit, de energie zelf, los van de taksen.”

“Het grootste verschil met andere leveranciers is dat wij geen producent zijn”, meent Claerhout. “Die maken hun grootste winst in het opwekken van de elektriciteit, en rekenen een vaste prijs aan voor de levering. Terwijl wij op zoek gaan naar de beste markt en het beste tijdstip van inkoop, om de optimale prijs en risicospreiding te vinden. Wij leven van het volume van de klant, niet van de prijs.” Scholt koopt overigens niet alleen op de beurs energie aan. Ook van windmolenuitbaters, biovergisters en zonneparken wordt elektriciteit afgenomen.

Energie is financieel

Sinds 1 januari levert Scholt in België ook gas. “Die markt is zeker niet transparanter, en ook daar kunnen we voordelen creëren door op de dagmarkt in te kopen.”

Scholt: “Eigenlijk hebben we vooral een adviesfunctie. De aankoop van energie was vroeger het domein van de productiedirecteur, die moest zorgen dat de machines draaiden. Wij willen met de financieel directeur aan tafel, of de CEO. Als je die kunt uitleggen hoe de markt werkt, en dat hij energie op een financiële manier moet bekijken, en niet louter als een commodity, dan krijg je een heel ander speelveld. Eigenlijk vullen we een blinde vlek: een leverancier die ook de inkoop optimaliseert, en zijn kennis doorgeeft. Een klassieke leverancier heeft daar geen baat bij.”

De grootste moeilijkheid van de energiemarkt is de wisselende regelgeving. “Dat is een echte bottleneck, want je moet telkens je IT-systemen aanpassen en dat is duur. Als je daarbovenop nog zaken achteraf moet corrigeren door een wetswijziging, zoals de bijdragen voor groenestroom- en warmtekrachtcertificaten die in 2012 met terugwerkende kracht werden verhoogd, dan heb je ontevreden klanten. Terwijl uiteindelijk de gebruiker toch de prijs betaalt.”

LUC HUYSMANS EN WOLFGANG RIEPL, FOTOGRAFIE JELLE VERMEERSCH