ENQUETE ONDERNEMERS

Wat het Omslagverhaal van Trends (21.12.1995, “Wat de Belgen denken over hun ondernemers”) betreft, zou het interessant zijn te weten hoe de vragen gesteld werden. Was het : “Hoe denkt u over de ondernemer of de patron ?” of was het : “Hoe denkt u over uw patron ?”

Ik neem aan dat het de eerste variante betrof. Bij een herhaling van het onderzoek met de tweede variante zou men waarschijnlijk een zekere discrepantie tussen de twee uitslagen vaststellen. De eerste variante met de gekende uitslag, de tweede vermoedelijk met een iets betere, misschien veel betere. Dit zou beduiden dat de gepersonifieerde ondernemer wel goed zit, maar dat hij slecht verkocht wordt.

Sinds 1957, toen ik aanving in het bedrijfsleven, en gedurende mijn toch lange loopbaan als ondernemer, heb ik mij voortdurend moeten ergeren aan de houding van de werkgeversorganizaties inzake het creëren en begunstigen van het ondernemersimago. Laten wij hier niet stilstaan bij het folkloristisch en op gebied van imago contraproduktief werkende VKW. Laten wij ondertussen ere wie ere toekomt de evolutie gedurende de laatste jaren bij het NCMV toejuichen.

De beschuldigde vinger dient uitgestoken te worden in de richting van ons aller VBO. Het moet gezegd zijn : de meeste afgevaardigden van de federaties die de kommissies aldaar bevolken, zijn waardevolle en uitstekende verdedigers van hun belangen ; de bedienden ambtenaren van het VBO zelf munten uit door hun dossierkennis, hun vertrouwdheid met het lobbyen en hun inzet. Maar dit alles in funktie van permanente achterhoedegevechten. Doctrine wordt er nooit verkondigd, kruiperigheid komt wel aan bod.

Wat te denken van de uitdrukking van de voorzitter van de Juridische Kommissie, d.d. 08.05.1989 ter gelegenheid van het wetsontwerp “Vrije toegang tot informatie met betrekking tot het milieu”, die zegt : “Er moet vermeden worden dat de indruk wordt gewekt dat men geen vertrouwen heeft in de overheid.”

Wanneer men dergelijke houding aanneemt, moet men niet verwonderd zijn de drek in zijn gezicht te krijgen. De massa en het publiek houden niet van kruipers en verliezers. Immer maar klagen over hoge lonen, maar nooit de waarde van de vrije onderneming belichten ! Immer janken over bureaukratie, maar nooit de voordelen en de demokratische waarde van de konkurrentie in vedette zetten ! Op een idiote manier de korrektionalizatie van het bedrijfsleven mee helpen bewerkstelligen (de vennootschapskommissie van het VBO zelf stelde voor de overtredingen op de wet op de voorkennis met korrektionele sancties te sanctioneren) om vervolgens naar aanleiding van het geval P. Vanwayenberg op een stuntelige en nefaste manier dit probleem ter sprake te brengen (een schooljongen zou het beter doen).

Vergelijken wij dit alles met de houding van de syndikaten. Ondanks hun arrogantie, hun massa’s onwettige daden (bezettingen, wegenafsluitingen, ruitenverbrijzelingen, industrieparken afsluiten) en hun onsympatieke spoorwegstakingen, hebben hun leiders steeds de mond vol over de grote principes zoals b.v. solidariteit. Een idee zelfs overgenomen door de patronale wereld.

L. Lamberts van Assche, Londerzeel.