‘ENERGY SAVING COMPANIES’ BIEDEN EEN DUBBEL DIVIDEND

Met negen op tien haalt het Vlaams Belang een monsterscore in het verlanglijstje van de ondernemers over het klimaatbeleid. Betekent dit dat praktisch alle Vlaamse bedrijfsleiders extreem rechts zijn? Neen. In de huidige wereld van globalisering, waar geen grenzen meer bestaan, denken de écht duurzame managers niet aan eigen volk eerst.

Het resultaat van onze poll wijst alleen op het feit dat de noodzaak om economie en ecologie met elkaar te verzoenen onder de bestuurders van vennootschappen nog geen gemeengoed is. Nochtans beantwoordt de internalisering van de milieukost, waarbij de factuur voor de vervuiling mee in de eindprijs van het product wordt verrekend, volledig aan de wetten van de vrije markt.

Bovendien zijn partijprogramma’s opgesteld met het oog op zo veel mogelijk zieltjes te winnen. Nu weet het Vlaams Belang beter dan wie ook hoe ze haar potentiële kiezers moet paaien. In de politiek bestaat een grote discrepantie tussen beloven en doen. Zo blijven de Open VLD en de SP.A de kernuitstap verdedigen om de groenen in het fundamentalistische kamp te duwen. Wie ziet anders nog het verschil in ideologie? In hun achterhoofd hebben ze echter al het scenario van een ‘kernakkoord’ klaarliggen.

Onder zachte druk van Electrabel wordt in ons land de ontwikkeling van hernieuwbare energie namelijk zo hard tegengewerkt dat de windmolens en biomassacentrales nooit op tijd voldoende elektriciteit zullen kunnen opwekken om de sluiting van de nucleaire installaties in Doel en Tihange op te vangen. Kijk maar naar het dossier van C-Power om in de Noordzee een megapark te bouwen. Die procedure sleept al meer dan een decennium aan. Pas 18 maanden na goedkeuring van het koninklijk besluit keurde netwerkbeheerder Elia – waarvan Electrabel meerderheidsaandeelhouder is – de minimumprijs goed van 107 euro gedurende 20 jaren voor de groene stroomcertificaten van windmolens op zee.

Maar het tij keert. De partijprogramma’s bevatten een paar lichtpuntjes, die win-winsituaties opleveren voor zowel de economie en de ecologie. Een creatieve nieuwigheid is de oprichting van ‘Energy Saving COmpanies’ (ESCO), die de Open VLD voorstelt. Vele gezinnen, bedrijven en scholen willen wel aan energiebesparing doen, maar hebben daar de financiële middelen niet voor. Derdepartijfinanciering biedt een uitweg. In dit systeem sluit de eigenaar van een gebouw een contract met een ESCO om de energiekosten met een bepaald percentage te verlagen. Deze ‘leasingmaatschappij’ investeert vervolgens in energie-efficiënte maatregelen. Daarnaast staat ze in voor de uitvoering en het onderhoud van de renovaties. Voor de klant zelf verandert in eerste instantie niets. Hij blijft het bedrag van zijn oude energierekening voort betalen aan de ESCO, die de winsten van de gerealiseerde besparingen als vergoeding voor zijn dienstverlening opstrijkt. Na verloop van de overeenkomst geniet de eigenaar wel van het permanente voordeel door minder energie te verbruiken. Dit is een dubbel dividend voor zijn budget én het milieu.

Eric Pompen