En nu een goede auto …

Ad van Poppel

Sommige auto’s zijn belangrijker voor een constructeur dan andere. Zoals de Laguna bij Renault. De recentste versie, de derde generatie al, volgde eind vorig jaar twee modellen op die behoorlijk wat succes kenden: de Laguna 1 en Laguna 2 waren sinds 1994 goed voor zo’n 2,3 miljoen exemplaren wereldwijd, het kan tellen.

Maar dat is niet de enige reden waarom de middenklasser van Renault cruciaal is voor het merk. Kort voor de lancering trok kwaliteitsdirecteur Yann Vincent immers op roadshow met een opvallende boodschap voor de pers. “We willen de nieuwe Laguna in de top drie van de allerbeste auto’s in zijn klasse parkeren.” Anders gesteld: voortaan zouden kwaliteit en bedrijfszekerheid een absolute prioriteit zijn bij het Franse merk. En het was een serieuze hand die ze in eigen boezem staken. Vincent voelde zich niet te beroerd om te biechten: “Qua betrouwbaarheid was Laguna (vooral de tweede dan, nvdr) een regelrechte nachtmerrie.” De rest van zijn betoog, vrij vertaald en samengevat: “Voortaan bouwen we goede auto’s…”

Het was een ongewoon discours voor een autobouwer, want niet doordrenkt van pr-talk. Maar het was ook van moeten. In statistieken van gezaghebbende wegenwachten, zoals de Duitse ADAC, scoorde Renault gewoon slecht. Zo stonden de Mégane (modeljaar 2002), de Kangoo (2001-2002) en de Laguna (2002) in de weinig benijdenswaardige top tien van de minst betrouwbare auto’s. Het breekt een constructeur snel heel zuur op. Dergelijke statistieken rijden niet alleen een deuk in de reputatie, ook in de portemonnee: “We hadden te veel garantieclaims, en dat kost geld. In 2005 beslisten we op topkwaliteit te verankeren in onze bedrijfscultuur.”

De nieuwste generatie van de Clio bewees al dat Renault op de goede weg was, en nu is het aan de nieuwe Laguna om helemaal te overtuigen. Dat merk je meteen als je in de Laguna 3 stapt. De afwerking getuigt van grote zorg, en het vervelende gerammel dat wel eens typisch Frans wordt genoemd, lijkt verwezen naar het geschiedenisboek. Ook op het weggedrag (we kozen de breakversie, de Grandtour voor deze test) valt niets aan te merken, de Laguna ligt uitstekend in de hand.

In deze tijden van CO2-hysterie maar vooral peperdure dieselprijzen gingen we voor de meest rationele keuze: de uitstekende 1.5 turbodiesel met common rail. Met zijn 110 pk blijkt hij meer dan voldoende krachtig en zelfs soepel voor een toch wel grote kooi als de Laguna. Kortom: uitstekende keuze, niet alleen als gezinswagen maar ook in de fleet.

Alleen de vormgeving valt ons wat tegen, omdat de nieuwe Laguna net iets minder dan de Ford Mondeo qua design naar eenheidsworst neigt. Maar dat is natuurlijk een louter persoonlijke oprisping van uw dienaar. (T)

+ : Afwerking en rijgedrag

– : Design mangelt karakter

Ad van Poppel