Eindelijk Matsuyama

Andermaal was het parcours van de Augusta National een scherprechter in deze editie van de Masters. Een voor een gingen de topfavorieten voor de bijl. De overwinning ging naar de Japanner Hideki Matsuyama. Een terugblik op de Masters in vijf thema’s.

Matsuyama, de tweede. Het was de eerste keer dat de Japanner een grandslamtoernooi kon winnen. De zege van de 29-jarige Matsuyama is dan ook een hoogdag voor het land waar golf een nationale sport is. Matsuyama, al een paar jaar vaste prik in de wereldtop (vijfde in de Masters 2015, tweede in de US Open 2017, vierde in de PGA 2016 en zesde in de British Open 2013), bleef overeind toen hij op de laatste speeldag serieus onder druk kwam. Nadat hij drie ronden aan de leiding had gestaan, greep hij eindelijk die eerste majorzege waar in zijn land al zo lang naar werd uitgekeken. Matsuyama wordt daarmee de tweede Aziaat, na de Zuid-Koreaan Yang Yong-eun (PGA Championship in 2009), die een major kan winnen. Daarmee wordt hij meteen een van de grote attracties op de nakende Olympische Spelen van Tokio.

Zalatoris, de verrassing. Voor Will Zalatoris, een Amerikaan van Griekse afkomst, was het de eerste deelname aan de Masters. De rijzige, maar slanke speler (1,88 meter, 75 kilo) met de verfijnde techniek werd tweede ¬ een indrukwekkende prestatie. In de laatste ronde was hij een serieuze bedreiging voor winnaar Matsuyama, maar hij strandde uiteindelijk op één slag. Het klinkt als een sprookje: amper anderhalf jaar geleden speelde de Californiër nog in de Korn Ferry Tour, de tweede Amerikaanse divisie. De 24-jarige rookie maakte op alle waarnemers zo veel indruk met zijn soepele swing en zijn uitstekende baltoets, dat hij meteen een serieuze kandidaat voor het Amerikaanse Ryder Cup-team wordt.

Johnson, de frustratie. Titelhouder en nummer één van de wereld Dustin Johnson bracht er niets van terecht. Hij speelde onregelmatig en haalde niet eens de cut. Toen hij in november de Masters 2020 won met een indrukwekkend lage score (-20), lagen de greens er zacht bij. Nu had Augusta zijn voorjaarsplunje aangetrokken, met greens die hard als marmer en razendsnel waren. Dat lag Johnson niet en hij raakte snel gefrustreerd.

McIlroy en DeChambeau, het falen. Ook Rory McIlroy verdween vroegtijdig uit de wedstrijd. De Noord-Ier blijft zoeken naar zijn drive van weleer en speelde chaotisch. De Masters, de enige major die hij nog nooit won, ligt hem duidelijk niet. Hetzelfde geldt voor Bryson DeChambeau. De mepper uit Californië deed op geen enkel moment mee voor de overwinning. Te agressief aan de drive en meer dan eens in de val gelokt door het duivels moeilijke parcours, waarvoor je als speler nederigheid en geduld moet kunnen tonen.

Lee Elder, het eerbetoon. Voor veel waarnemers was dit het krachtigste beeld van deze Masters: het eerbetoon aan Lee Elder in de openingsceremonie. Elder was in 1975 de eerste zwarte speler die deelnam aan de Masters. De Augusta National wordt nog altijd achtervolgd door de reputatie dat het zwarte spelers lang de toegang tot de club heeft ontzegd. Door Elder uit te nodigen voor de afslag wilde de club een sterk signaal geven, op een moment dat er een intens debat over racisme wordt gevoerd in de Verenigde Staten.