Eeuwige jeugd bestaat niet

Wie bij Hendrik Seghers (72) op bezoek komt, op zijn kasteel of in zijn bureau, krijgt een gezond vruchtensapje. De stichter en gedelegeerd bestuurder van SeghersBetterTechnology Group ( SBT) zweert bij de eeuwige jeugd. Hij put zijn vitaliteit uit een scheppingsdrang die altijd nieuw, onvoorspelbaar en vrij is. Ook op privé-vlak rijgt de kameleon van het Vlaamse bedrijfsleven de vrouwelijke scalpen aan elkaar om jong te blijven.

Dankzij zijn overlevingsdrang rijst de flamboyante ondernemer telkens uit de afgrond op. Na het bankroet van zijn aannemings- en vastgoedbedrijf heeft Seghers sinds eind jaren tachtig een internationale milieugroep opgebouwd. Maar net als in het verleden dreigt hij nu opnieuw aan zijn grootheidswaanzin ten onder te gaan. In plaats van te delegeren en te herstructureren blijft de visionair zijn dromen voor werkelijkheid nemen. Türschluss-paniek noemt de Nederlandse psychoanalist Manfred Kets de Vries dit fenomeen: de angst dat het leven eindigt wanneer de deur van het bedrijf voor de laatste maal dichtklapt.

Ondanks de talrijke zegebulletins in de pers – Seghers kondigt op voorhand een nettowinst van 12,5 miljoen in 2001 aan – staat de milieugroep uit Willebroek vandaag aan de rand van de afgrond. Het eigen vermogen is gezakt tot 430.000 euro op een geconsolideerde omzet van 166,2 miljoen euro. Het verlies van het vorige boekjaar bedraagt 23,9 miljoen euro, terwijl de schulden op korte termijn zijn opgelopen tot 157,5 miljoen euro. Eind juni gaven de banken Seghers nog een maand respijt om uit de financiële problemen te geraken. Zij eisen ook dat hij zijn meerderheid – goed voor zo’n 80% van de aandelen – opgeeft. In allerijl bokst het management een streng saneringsplan in elkaar. De terugbetaling van de interne leningen, de verkoop van een aantal dochtermaatschappijen ( Euro-Diesel, Bizibit, Life Sciences, Scientec Matrix, Dinamec, Vitamex), een grondige afslanking van de groepsstructuur en verse middelen moeten redding brengen.

Maar de kans dat iemand nog in SBT investeert, is bitter klein. De afgelopen decennia heeft Hendrik Seghers al te veel mensen op hun tenen getrapt en beloften gebroken. Dat wreekt zich nu. Vroeger zocht en vond hij telkens een zwart schaap: Jacques Van Passel ( Seghers Beton), Hubert de Sy ( Estepona), Brigitte Malou ( SBT), Luc Vriens ( SeghersWater, zie blz. 26), Ludwig Van Kauter ( Seghers Solids & Air) en onlangs nog Gerard Van Acker ( VMC). Maar nu kan hij de schuld van de ondergang niet meer op anderen afwentelen. Daarvoor heeft hij alle geloofwaardigheid verloren.

Bovendien zit de tijd hem niet mee. De recente auditschandalen – zoals Lernout & Hauspie, Enron en WorldCom – dwingen hem een transparante boekhouding te voeren. En daar wringt het schoentje. Tegenwoordig laten de stakeholders geen accountanttrucs meer toe om de balansen telkens kunstmatig op te smukken. Het einde van de kat met negen levens uit Malderen nadert. Intussen liggen de aasgieren al op de loer: Vivendi, Jan De Nul en Waterleau hebben in de wandelgangen hun belangstelling voor de hapklare brokken al getoond.

Eric Pompen [{ssquf}]