EEUWIG SOEPEL

Een vastgeroeste mentaliteit. Zo omschrijft Guido van Linden België. Sinds twee weken is de Amerikaanse Belg algemeen directeur van Cissell, het Amerikaanse filiaal van de nv Ipso-Ilg, de beursgenoteerde Vlaamse fabrikant van industriële wasmachines uit Wevelgem. “Het ondernemingsklimaat in de Verenigde Staten is tien keer flexibeler dan in België. Ik zie daar nog moeilijk iets veranderen. In Amerika speelt ook de leeftijd geen enkele rol. Zelfs als je oud bent kan je probleemloos helemaal opnieuw van nul beginnen.”

Van Linden (61, gehuwd, drie kinderen) kan het weten. Op zijn 37ste vestigde hij zich al eens voor drie jaar in Amerika en in 1982 heeft hij er zich gevestigd. De burgerlijk ingenieur van de KUL startte zijn carrière in 1961 bij Bekaert. Bij zijn eerste werkgever bleef hij dertig jaar. Van Linden begon in de productie, klom op tot het management, en trok in 1982 voor de West-Vlaamse multinational naar Amerika. Negen jaar lang was hij vice-president marketing voor de staaldraaddivisie. “In de Verenigde Staten werken mensen voornamelijk voor zichzelf, ze binden hun loopbaan niet aan één bedrijf,” analyseert Van Linden.

Die analyse werd ook voor de eigen persoon gemaakt, want in 1991 ging hij voor Barco aan de slag. Tot voor twee weken was hij de executive vice-president voor de divisie projectie.

“Zowel Bekaert als Barco positioneren zich in het topsegment van de markt. Beide producenten worden in Amerika nagehold door de concurrentie. Ook Cissell biedt een zeer duurzaam en betrouwbaar product.”

Het hoofdkwartier van Cissell is gevestigd in Louisville, Kentucky. Een tweede vestiging ligt 200 kilometer verder, in Portland, Tennessee. De 250 werknemers haalden in 1998 een omzet van 1,26 miljard frank. Het gamma reikt van industriële wasmachines, via industriële droogkasten, tot materiaal voor de stomerij (strijkplanken en -ijzers). “De markt van de stomerij stabiliseert,” weet Van Linden. “Maar de sector kent een grote concentratiebeweging. Ons marktaandeel zal groeien, door het wegvallen van de kleine spelers.”

Alleen de droogkasten worden ter plaatse gemaakt, de wasmachines worden ingevoerd vanuit Wevelgem. Van Linden zou wel meer dingen willen importeren. Want er zijn toch nog twee zaken die hij mist uit België: brood en koffie. “Ik drink nog enkel thee. De Amerikaanse koffie ligt me niet.”