Een 'procteriaan' als witte ridder voor de luchtvaart

Redactie Trends

20-10-2005, 00:00 Bijgewerkt op: 20-07-2022, 07:50

D er Feind hört mit. Zal Wilfried Van Assche stelregel nummer één van Procter & Gamble ook bij zijn nieuwe klanten tot beginselprocedure maken? Bij de consumentenmultinational wordt tijdens de vlieguren met geen woord over de business gerept. Want stel dat je buurman een concurrent is…

Wat als met de komst van Wilfried Van Assche de ruim 15 miljoen reizigers van Biac dezelfde houding aannemen? Het wordt misschien wel de meest zichtbare verandering van de kersverse chief executive officer van de luchthavenuitbater. CEO? Officieus toch. Want de 47-jarige inwoner van Schoten weigert nog steeds alle commentaar. Ook bij Biac wordt zijn aanstelling (nog) niet bevestigd. De raad van bestuur zal die eind van de maand eventueel bekrachtigen.

De komst van Wilfried Van Assche naar de luchthaven is te vergelijken met het optreden van een witte ridder in de politiek. In het vliegwereldje is de man een nobele onbekende. Dat impliceert niet noodzakelijk een nadeel. Want de loopbaan van de nieuwe CEO is indrukwekkend genoeg voor hoopvol gefluister in en rond Zaventem.

Van Assche is een rasechte procteriaan. Van 1982 tot 2000 bekleedde hij topfuncties bij het multinationale consumentenconcern. In 1980 haalde Wilfried Van Assche een diploma kwantitatieve bedrijfseconomie aan de Antwerpse universiteit Ufsia. Hij trok meteen voor een MBA naar de John-son Graduate School of Management aan de Cornell University. Cornell behoort tot de categorie van elite-universiteiten Ivy League. De (dure) opleiding werd deels gefinancierd door Procter & Gamble. De volgende achttien jaar bleef het lot van de Belg verbonden aan dat van de consumentengigant. Met een internationale carrière tot gevolg. Het eerste decennium stond in het teken van merkenbeheer. Daarna kwamen algemeen beleid, organisatie, uitbouw en strategie aan de beurt. Van Assche reisde de wereld rond, met functies in de Verenigde Staten, Duitsland, Japan, Thailand, Scandinavië en Finland. In 1997 belandde hij in Stockholm, als algemeen directeur voor Scandinavië en Finland.

De grote les uit die achttienjarige saga bij P&G? Leren omgaan met bedrijfsculturen, die in de diverse landen totaal verschillend zijn.

Maar in 2000 was het gedaan met die vrolijke reis rond de wereld. De getrouwde vader van vier kinderen zocht na twintig jaar opnieuw een vaste stek. Zeker voor het oudste kind, toen twaalf jaar. De wereldburger bleef ook Belg. En dus volgde de terugkeer naar het gezin, de oude vriendschapsbanden, de heimat.

Het had nog mooier kunnen worden. De ervaren expatriate werd in maart 2001 de chief operating officer (COO) van On-tex. De producent van maandverbanden, luiers en inlegkruisjes timmerde volop aan de defamiliarisering. CEO Bart Van Malderen kreeg met Van Assche een nummer twee aan zijn zij die voor het eerst niet uit de familie kwam. Van Assche bracht structuur in de organisatie, de rapportering. Al het goede van een procteriaan – hiërarchie, centralistisch bestuur, merkenkracht, corporate governance – zou worden gecombineerd met het entrepreneurship en de expansiedrift van de uit de kluiten gewassen familiale KMO. Een jaar lang timmerde Van Assche intensief aan de overnameconstructie door het Britse durfkapitaalfonds Candover.

Maar het draaide niet uit zoals gepland. Na de verkoop eind 2002 verliet hij na negen maanden het schip. Want met Wilfried en Bart stonden twee kapiteins aan het roer. Het duo zette bovendien koers in een verschillende richting. De meningen over Van Assche bij Ontex zijn erg verdeeld. Het spectrum varieert van zeer capabel tot ronduit negatief. Alleen paste hij niet binnen een familiale, instinct gedreven en vaak op improvisatie berustende bedrijfscultuur zoals bij Ontex.

Ontex was een wereld van verschil met een gestructureerde, hiërarchische, goed gesmeerde machine zoals Procter & Gamble. Een bedrijf met zeer duidelijke procedures. Van Assche was de geknipte persoonlijkheid binnen dat stramien. Nogal wat ex-procterianen hebben het moeilijk als ze dat perfecte systeem verlaten. Plots moeten ze van ander hout pijlen maken.

Zal Van Assche zijn draai vinden binnen het systeem van Biac? Waarnemers binnen het luchtvaartwereldje zien in Van Assche alvast het juiste profiel. Zijn koffers vol consumen-tenervaring kan de hoofdaandeelhouder Macquarie gebruiken. Ook een luchthaven is een merk, want de wereld werd één grote merkenmachine. En sinds de komst van de Australiërs staat de uurwijzer in Zaventem op Money, Money, Money. Het gebrek aan luchthavenervaring is binnen die optiek niet meteen een probleem. Macquarie werkt met een kleine kern van luchthavenexperts, in het Europese hoofdkantoor in Londen. Die zorgen voor een uitwisseling van de kennis tussen de diverse luchthavens waarin de Australiërs participeren. De prestaties van de luchthavens Birmingham, Bristol, Kopenhagen, Rome en Sidney worden voortdurend aan die van Zaventem getoetst. De CEO van elke luchthaven leidt dat proces in goede banen en bepaalt mee de strategische ontwikkeling.

Wilfried Van Assche houdt voorlopig de kiezen geklemd. Maar in één ding kan hij zich zeker vinden met de Australiërs. Die willen het aantal intercontinentale vluchten vanuit Zaventem gevoelig opkrikken. Voor de nieuwe CEO staat de wijzer richting Zuid-Afrika. Want daar heeft hij een belang in een wijngaard. Zijn hobby beperkt zich dus niet tot het verzamelen van het edele vocht. Sinds 1998 is hij partner in de wijngaard Ashanti bij Kaapstad.