Een overbodige oorlog

Jozef Vangelder

Allicht was het een voorteken. De Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergey Lavrov en zijn Amerikaanse evenknie Hillary Clinton poseerden in 2009 lachend voor de camera’s. Samen hielden ze een geel doosje met een rode knop vast. Het moest de nieuwe start voor de onderkoelde Russisch-westerse relaties symboliseren. Op het doosje stond het woord ‘reset’, in het Engels en het Russisch. Maar de Russische vertaling bleek verkeerd. Er stond ‘overbelast’.

Overbelaste systemen dreigen te exploderen, en op dat punt lijken we nu gekomen. Het optreden van president Vladimir Poetin en de verschrikte reacties van de westerse leiders illustreren perfect de comeback van de geopolitiek. Rusland is sinds 2012 lid van de Wereldhandelsorganisatie, maar tot een integratie in de westerse liberale wereldorde heeft dat nooit geleid.

Europa ontdekt nu pas zijn militaire zwakte.

Ruim dertig jaar na de val van de Muur hadden Europa en Rusland hechte zakenpartners moeten zijn, misschien zelfs vrienden, maar zeker geen vijanden. Wellicht was de oostwaartse uitbreiding van de NAVO geen briljant idee. Een militaire alliantie die almaar nieuwe leden werft, kan zich bezwaarlijk defensief noemen. En de westerse sancties na de Russische annexatie van de Krim in 2014 gaven de hardliners in het Kremlin de bovenhand.

Poetin gaat evenmin vrijuit. De welvaart van de gemiddelde Rus hangt ergens tussen het Roemeense en het Bulgaarse niveau, ondanks de enorme olie- en gasvoorraden. In plaats van te investeren in een productieve economie kocht Poetin gesofisticeerde wapensystemen. De voormalige KGB-officier houdt zijn land gegijzeld in een overjaarse en overbodige Koude Oorlog 2.0. Gevechten van het verleden brengen geen toekomst.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content