Een lefgozer in de ijzerwinkel

Zakenman Jan Derluyn nam enkele maanden geleden het familiebedrijf Sleurs Metaalconstructies uit Balen over. Hij laat er geen gras over groeien, zoveel is duidelijk.

Door Celine De Coster/Foto’s Michel Wiegandt

West-Vlaming Jan Derluyn voelt zich duidelijk in zijn sas in de Kempen. Nauwelijks zes maanden staat hij aan het roer van Sleurs en de eerste overname is al achter de rug. Het gaat om sectorgenoot Tilcon uit Diksmuide. Sleurs heeft er meteen een vestiging bij en opent binnenkort ook een verkoopkantoor in Drongen.

Sleurs Metaalconstructies werd opgericht door Richard Sleurs in 1965 en produceerde aanvankelijk enkel staalconstructies. Gaandeweg kwam daarbij de expertise in machinebouw, milieutechnieken, automatisering, engineering, bulkhandling en kokertransport. Vandaag is Sleurs een Europese speler, met grote namen als Philips, Nyrstar en BASF onder de klanten.

Het levenswerk van Richard Sleurs krijgt nu een ambitieuze doorstart met de komst van Jan Derluyn, die daarvoor samenwerkt met consultancybureau Perpetos uit Brugge. De activiteiten werden gestroomlijnd onder drie noemers: industriële constructies, transportsystemen op maat en speciale projecten. De laatste poot omvat bijvoorbeeld de Skywalk van de Mechelse Sint-Romboutstoren, of een bijdrage aan het gigantische podium dat vorig jaar gebruikt werd tijdens de tournee van de Ierse rockgroep U2. “Intussen zijn we ook gestart met een vierde divisie”, vertelt Jan Derluyn. “Met Sleurs Energy lanceren we een eigen oplossing voor zonne-energieprojecten op maat van industriële bedrijven. We geven zelf het goede voorbeeld: op het dak van Sleurs in Balen installeren we 8000 vierkante meter zonnepanelen. Er zitten al voor 35 Megawatt projecten in de pijplijn.”

Derluyn zag in dat een nieuwe naam voor zijn nieuwe bedrijf zich opdrong. Sleurs Metaalconstructies werd omgedoopt tot Sleurs Industries. De West-Vlaming wil in de toekomst zijn regionale actieradius verder uitbreiden. De Duitse markt ligt in het vizier.

Crisisbestendig

Maar er is de crisis natuurlijk. Geconsolideerde cijfers heeft Sleurs Industries niet, want het bedrijf bestaat uit een aantal afzonderlijke vennootschappen. De grootste vennootschap – met de activiteit ‘industriële constructies’ – moest over 2008 een bedrijfsverlies van 131.545 euro slikken, maar kon het boekjaar uiteindelijk nog afsluiten met een positief resultaat van 113.184 euro. In 2007 was dat nog bijna 300.000 euro. Oorzaak van de daling? “Klanten gaan op de rem staan door de crisis”, zegt Richard Sleurs. De grootte van de binnenlopende orders is geslonken in vergelijking met vroeger. Bovendien wordt de klantenvijver nu drukker bevist.” Jan Derluyn voegt eraan toe dat ook de stijgende grondstoffenprijzen een rol hebben gespeeld voor het resultaat over 2008, maar hij heeft er vertrouwen in dat de cijfers over 2009 en 2010 weer stevig zullen zijn, dankzij enkele grote orders en een voortdurende focus op groei. Sleurs trok onlangs ook twee doorgewinterde salesmanagers aan, die onverdroten aan de slag togen – op zoek naar laaghangend fruit.

Klinkt veelbelovend, hoewel het moeilijk blijft om langetermijnvooruitzichten te geven. Waarom in godsnaam heeft Richard Sleurs dat allemaal uit handen gegeven? “Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan”, filosofeert de man zelf. “Ik ga met pensioen en geen van mijn beide kinderen zag het zitten om het familiebedrijf over te nemen. We hebben daarom in overleg beslist om het familiebedrijf te verkopen.”

Streep eronder. De familie Sleurs heeft zich volledig teruggetrokken uit het bestuur van het bedrijf. De overname werd goed voorbereid. Het duurde twee jaar voor de geschikte kandidaat opdook. Met dank aan SDM, de belangrijkste onafhankelijke dienstverlener voor bedrijfstransacties in België. Richard Sleurs gaf zijn zegen aan Jan Derluyn, maar kampt niettemin met een dubbel gevoel. Zijn levenswerk verkopen is iets als het groot lot winnen, maar er toch niet in slagen om daar gelukkig mee te zijn.

Ook voor de personeelsleden van Sleurs was het schrikken, toen ze vorige zomer hun patron zagen opduiken met de nieuwe baas aan zijn zijde. “Een schokeffect”, vertelt Richard Sleurs. “Sommige mensen hebben samen met mij het bedrijf uit de grond gestampt. Het deed hen dus wel iets toen ze hoorden dat ik zou vertrekken.” Daar voegt Jan Derluyn aan toe: “Ik heb mannen zien wenen, toen. Alsof ze hun pater familias kwijt waren.”

Kiezen voor de lange termijn

Jan Derluyn beseft maar al te goed dat hij de vreemde eend in de bijt is en dat hij de zaken voorzichtig moet aanpakken. “Drastisch sleutelen aan het DNA van een bedrijf is nefast. Ik wil absoluut vermijden dat iedereen hier het noorden kwijtraakt.” Een voorbeeld: bij Sleurs Industries is er momenteel geen vakbondsvertegenwoordiging, hoewel alle vennootschappen die het bedrijf vormen, samen 83 voltijdse werknemers tellen. Jan Derluyn wil starten met een ‘eigen versie’ van een comité voor preventie en bescherming op het werk. Een noodoplossing, want nieuwe sociale verkiezingen komen er pas in 2012.

Richard Sleurs maakte er een punt van om zijn bedrijf over te laten aan iemand die er langetermijnplannen mee heeft. Geen overbodige luxe, zo blijkt. Jan Derluyn bekent dat hij de week na zijn overname van Sleurs al werd benaderd om te verkopen. “Er hing een meerwaarde van twee miljoen euro aan vast. En toch ben ik niet overstag gegaan. De ultieme bevestiging dat ik hier zit voor de lange termijn.”

Met Sleurs is Jan Derluyn niet aan zijn proefstuk toe. Na een internationale carrière was hij al CEO van bedrijven als Meubelprofijt in Ichtegem en Melotte in Remicourt. Na de verkoop van Meubelprofijt – zijn laatste professionele stop – in de zomer van 2008, ging Derluyn op zoek naar een nieuwe uitdaging. Ook hij kwam uiteindelijk terecht bij SDM, dat hem onmiddellijk voorstelde aan de familie Sleurs. Het was liefde op het eerste gezicht. Jan Derluyn viel voor het groeipotentieel van het familiebedrijf en ook voor zijn flexibiliteit.

Een voorbeeld? Het bedrijf BioWanze, dat biodiesel maakt, belde enkele weken geleden in paniek naar Sleurs – met de melding dat er een ontploffing had plaatsgevonden in een van de grote silo’s. Het deksel van roestvrij staal, met een diameter van 22 meter, was helemaal vervormd. De telefoon liep binnen op een vrijdagmorgen en Sleurs maakte dat de silo een week later alweer helemaal tiptop was. “Weekendwerk, inspringen waar nodig… dat zijn dingen waar dit bedrijf heel goed in is”, vindt Derluyn. “Als het moet, schiet er hier een apparaat op gang waar geen enkele concurrent tegenop kan.”

Het is het groot lot winnen, maar er toch niet in slagen om daar gelukkig mee te zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content