Agoria – de werkgeversorganisatie van de technologische industrie – benoemde de Bruggeling Paul Depuydt eerder deze maand tot voorzitter. De 43-jarige Depuydt voegt die functie in volle economische crisis toe aan een meer dan voltijdse baan als CEO van Alcatel-Lucent Bell. Die combinatie zal een strikt tijdsmanagement vergen, waarschuwt Jo Cornu, de voorzitter van Alcatel-Lucent Bell. Het ziet er dan ook naar uit dat Depuydt zijn hobby’s de komende jaren noodgedwongen fors moet terugschroeven.
Na zijn studies startte handelsingenieur Depuydt zijn carrière in 1988 bij Rank Xerox in het Franse Rijsel. Drie jaar later werd hij senior financieel analist bij Alcatel in België. Na enkele jaren in de hoofdzetel van Alcatel in Parijs, volgde hij midden 2004 Rudi Thomaes, de huidige gedelegeerd bestuurder bij het VBO, op als CEO van ‘Bell’, zoals Alcatel-Lucent Bell genoegzaam bekend is.
Zonder aarzeling
Bijna twee jaar geleden werd hij ook bestuurder bij Agoria. Omdat nu Agoria-voorzitter Francis Verheughe, ex-voorzitter van Siemens België-Luxemburg, zijn functie neerlegde, werd Depuydt gepolst. “Hij heeft het juiste profiel”, zegt Jo Cornu, die ook CEO is van de beeldvormingsgroep Agfa-Gevaert. “Hij is een sterke manager die heel rustig is, goed kan luisteren en een consensus weet te vinden. Voor zo’n functie, waar je toch te maken hebt met mensen uit zeer diverse activiteiten, is dat heel belangrijk.”
Het voorzitterschap van Agoria wou en kon Depuydt naar eigen zeggen niet weigeren. “Er is een crisis die moet worden aangepakt. Op zo’n moment moet je de hemdsmouwen oprollen en ervoor gaan, want er worden serieus wat teerlingen geworpen en kaarten geschud”, zegt Depuydt, die zonder aarzelen toehapte. “Als je de kans krijgt om een grotere impact te hebben, moet je niet twijfelen.”
Depuydt ziet ook heel wat parallellen tussen de uitdagingen voor Alcatel-Lucent en de rest van de technologische sector. “Dus ik kan mij perfect inleven.” Hij wil vooral vermijden dat bedrijven in volle crisis te veel in eigen vlees snijden, zodat ze nadien gehandicapt aan het herstel moeten beginnen. “Voor mij is de grootste uitdaging het evenwicht tussen die kortetermijnnood en het langetermijnperspectief waarvoor we voldoende slagkracht moeten overhouden.” De nieuwe voorzitter ziet ook veel potentieel in allianties tussen sectoren. “Ik kan me niet inbeelden dat bijvoorbeeld al voldoende onderzocht is wat de combinatie van ICT en automobiel kan zijn”, stelt Depuydt.
Vaarwel vrije tijd
Depuydt was altijd verhangen aan zijn basgitaar en trad met diverse groepjes op. Die muziekactiviteiten werden al flink afgebouwd. Maar nog niet zoals bij zijn tweelingbroer Piet, de voormalige hoofdredacteur van dit blad. “Die heeft zijn drumstel op zolder gezet, waar het vol stof hangt”, lacht Depuydt, die ook minder boeken zal kunnen lezen en de fiets vaker in de hoek zal zien staan. “Ik ben graag met veel dingen bezig, maar ik ben ook realistisch: er zijn heel wat dingen waarin ik me meer moet verdiepen.” En dat zal ook ten koste gaan van het fietsen. Nu fietst Depuydt een tot twee keer per week, telkens voor ongeveer anderhalf uur. “De maand voor ik de Mont Ventoux beklim, zal ik nog altijd wat meer fietsen, maar de maand erna nog nauwelijks.”
Cornu vreest echter dat Depuydt de impact van zijn nieuwe functie nog altijd onderschat. “Het voorzitterschap van een sectorvereniging is een stevige belasting en neemt altijd meer tijd in beslag dan gedacht. Er zijn er al velen die dat ondervonden hebben”, zegt Cornu. “Verraderlijk zijn ook de sociale verplichtingen die erbij horen. Je wordt overal gevraagd, en er kan geen blad bewegen in België of je wordt ervoor uitgenodigd ( lacht). Hij zal dus keuzes moeten maken.”
Toch maakt Depuydt zich geen zorgen. “Er zijn dingen die mij gewoon deugd doen en ook kruisbestuivend werken. Het geeft mij energie. Ik heb er alle vertrouwen in dat het ook in de toekomst zal lukken.” Zelfs de Ventoux, die jaarlijks met een grote afvaardiging van Alcatel-Lucent Bell wordt beklommen. “Pure ambiance. Als ik boven kom in een goede tijd is mijn dag geslaagd. Lukt het mij twee keer, tant mieux. Maar drie keer, zoals mijn broer, is out of the question.”
Bert Lauwers
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier