Een eigen stem

Schrijven, spelen, regisseren : Peter De Graef en Katelijne Damen vinden een eigen stem. Beiden tonen een nieuwe productie : De Graef speelt “Henry”, Damen presenteert “Engelen”.

Talrijk zijn de acteurs en actrices die dit seizoen hun regiedebuut maken, zoals Tom Van Dyck bij De Tijd , Koen De Sutter bij Theater Zuidpool en Antje De Boeck bij Theater De Korre. Twee collega’s die hen voorafgingen en zich ondertussen ook als auteur manifesteren, zijn Peter De Graef en Katelijne Damen. Hun nieuwste producties zijn momenteel op tournee.

Het grote handelsmerk van Peter De Graef lijkt de verhalende monoloog te zijn geworden. Na het wonderlijke ” Itak“, een jeugdtheaterproductie die hij maakte onder de vleugels van de Utrechtse Paardenkathedraal, staat hij op de planken met ” Henry“, een tekst die hij enkele jaren geleden schreef, en die hij nu zelf speelt en regisseert. De constructie ervan doet aan Itak denken : De Graef introduceert een aantal personages die op het eerste gezicht weinig met mekaar te maken lijken te hebben, maar die in de loop van de vertelling met mekaar in aanraking komen. Enkele kleurrijke voorbeelden : Marcel Van Raefelghem, ondernemer en amateurschilder, zijn vrouw Annemieke, die geplaagd wordt door vreselijke hoofdpijnen, en het ‘vette konijn’ Walter.

Op de fantasie van De Graef staat geen maat, dat blijkt uit het vervolg van dit verhaal, dat hij met veel bravoure heeft neergeschreven. Bovendien is hij één van die weinige acteurs die er op zijn eentje in slaagt een hele wereld op te roepen en anderhalf uur lang de aandacht vast te houden, vaak onweerstaanbaar grappig, maar soms ook uitermate gevoelig. Vakmanschap is meesterschap : met Henry kroont Peter De Graef zich tot één van de leidende figuren in het Vlaamse theaterlandschap.

” Engelen” van Katelijne Damens gezelschap Drie Vingers valt in vergelijking hiermee wat licht uit. Toch dient gezegd dat ook Damen als auteur een eigen stem heeft gevonden : haar wereldje wordt bevolkt door volkse figuren die in de meest banale situaties naar mekaar op zoek gaan. Zo speelt Engelen zich af in de damestoiletten van een megadancing, waar zes vrouwen tussen het dansen door mekaar op het lijf lopen. Aanvankelijk is het wederzijdse onbegrip troef, maar gaandeweg leren ze mekaar appreciëren.

Probleem van de tekst is dat Damen doelbewust taalclichés hanteert, maar daar verder weinig aan toevoegt. De charme die Engelen toch uitstraalt, is op rekening van de acteurs te schrijven, allemaal mannen, die, blakend van geestdrift en energie, zes vrouwenrollen vertolken. Vooral Lukas Smolders en Jan Steen blinken hierin uit.

P. Anthonissen

Zowel Henry als Engelen doen tot eind mei elk een dozijn culturele centra doorheen Vlaanderen aan. Inlichtingen : Thassos vzw, tel.(03) 235.04.90.

Peter De Graef in Henry Vakmanschap, meesterschap.