Een brouwer met ballen

De bankenstorm en de vallende domino’s bij Fortis en KBC drukken de brouwer even naar de achtergrond. Maar het allicht bekendste internationale bedrijf van dit land is en blijft het Leuvense Anheuser-Busch InBev.

De brouwer groeide in nauwelijks twee decennia uit tot het absolute nummer één wereldwijd. Wow! Een Belg als nummer één! Is deze onderneming dan een rolmodel voor andere Belgische of Vlaamse bedrijven? De reacties zijn gemengd. Bourgondische Belgen zijn trots op het product. Maar de vox populi kijkt met lede ogen naar een bedrijf dat meer bankier is dan brouwer.

Knaagt of schaadt dat imago? De bierconsumptie in België daalt al decennia (maar dat is ook zo in andere West-Europese landen). “Een negatief imago voor AB InBev is negatief voor alle brouwers in België”, liet Marc Roubaud, de gedelegeerd bestuurder van Brouwerijen Alken-Maes, optekenen tijdens een Trends Inside Lunch in december 2007. Nog een groter teken aan de wand was de ontvangst van de cijfers van het eerste kwartaal van 2009. De Leuvense bierreus behaalde buitengewoon goede resultaten in wat vandaag de zwaarste crisis sinds de jaren dertig wordt genoemd. De welluidende klank werd overstemd door een mediatoontje van ‘de Brazi-lianen bij AB InBev zijn vooral goede kostenhakkers’.

Bevalligheid is nu eenmaal geen kind aan huis bij AB InBev. Dat is wellicht de prijs die een onderneming betaalt als het wereldwijde nummer één. Naar Belgische maatstaven grijpt de brouwer te hoog. Belgen hebben te weinig ambitie. Belgen houden het liever gezapig. Belgen nemen niet graag moeilijke beslissingen. Ze hurken liever gezellig bij elkaar onder de kerktoren. Liefst nog op een terrasje, met de pils van de lokale brouwerij in de hand. De Leuvenaar had genoegen kunnen nemen met die gezapigheid. Dan was hij al lang ingeslikt door een grote brouwer. Maar die verkoop had dan weer kritiek losgeweekt in het Belgische economische milieu. Met gezanik over een verdwenen kroonjuweel. Weten de Belgen eigenlijk wat ze willen?

In dit land wordt toch zo vaak met het buzzwoord verankering geschermd. Het parcours van AB InBev biedt één voorbeeld voor die verankering. Vreemd genoeg groeide die verankering via een ommetje in het buitenland. Een verstands- huwelijk tussen Belgische en Braziliaanse aandeelhouders creëerde een ongenaakbare wereldspeler. Met een epicentrum dat weldra naar New York verhuist. Is dat dan een bastaardverankering? De Amerikaanse media schrijven steevast over the Belgian brewer AB InBev. Dit bedrijf plaatst België op de wereldkaart.

De Leuvense brouwer zond ontelbare dochters en zonen uit, met tonnen ervaring in het consolidatieparcours. Zij bekleden vandaag topposities in andere ondernemingen. Belgische onderaannemers leveren wereldwijd expertise en kennis in het zog van de wereldbrouwer. Ook dat is een indirecte of afgeleide vorm van verankering. (T)

Do-it

Twee generaties visie, toeval en geduld, blz. 64

Door Wolfgang Riepl