DOMUS FLANDRIA

10.524 VLAAMSE WONINGEN.

In 1992 richtte het Vlaamse Gewest op initiatief van toenmalig minister van Huisvesting Norbert De Batselier(SP) de nv Domus Flandria op. De vennootschap werd in het leven geroepen om een urgentieprogramma voor sociale huisvesting te realiseren. Na een quasi-bouwstop van sociale woningen in de jaren tachtig achtte De Batselier een snelle inhaalbeweging noodzakelijk. Snellere procedures en uitbreiding van het initiatiefrecht voor het bouwen van sociale woningen moesten dit mogelijk maken. Voorheen was dit initiatiefrecht voorbehouden aan de sociale huisvestingsmaatschappijen. Indien ze een project wensten te realiseren, schreven ze een openbare aanbesteding uit, waarna de goedkoopste aannemer de opdracht kreeg.

Binnen het urgentieprogramma konden ook projectontwikkelaars initiatieven nemen. De projecten dienden daarna wel doorverkocht te worden aan een gemeente, OCMW of sociale-huisvestingsmaatschappij. De privé-initiatiefnemers konden voor een gedeelte van hun project een beroep doen op financiering door Domus Flandria. De vennootschap onderzocht de ingediende dossiers en zorgde voor de berekening en uitbetaling van de subsidies.

Met 10.524 nieuwe (of gerenoveerde) sociale woningen op amper vijf jaar tijd heeft Domus Flandria de verwachtingen ingelost. De meeste projecten werden gerealiseerd in de provincies Antwerpen en Oost-Vlaanderen. “Een gevolg van de grote nood aan sociale woningen in de steden Antwerpen, Mechelen en Gent,” verklaart de voorzitter van Domus Flandria, Willy De Saeger. Ondanks de mooie resultaten lijkt er in het nieuwe beleid voor Domus Flandria geen rol weggelegd. Legt Willy De Saeger uit: “Grote projecten zoals die binnen Domus Flandria werden gerealiseerd, zijn nu uit den boze. De Vlaamse regering concentreert zich nu veel meer op inbreidingsprojecten en vernieuwing van stadskernen. Maar misschien heeft een nieuwe minister wel een andere visie.” Domus Flandria houdt zich nu uitsluitend bezig met de uitbetaling van de subsidies. Er werken nog slechts twee mensen.

Opvallend, voor een initiatief van een socialistische minister, was de grote inbreng van privé-kapitaal. De ASLK (225 miljoen frank), Bacob (200 miljoen frank), het Gemeentekrediet (150 miljoen frank), de toenmalige Kredietbank (200 miljoen frank) en het Vlaams Woningfonds (225 miljoen frank) waren samen goed voor 49,88% van het beginkapitaal. De Vlaamse overheid behield via de Investeringsmaatschappij voor Vlaanderen (Gimv) en de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij (VHM) wel een controlemeerderheid (50,12%).

Privé-inbreng in de sociale-huisvestingssector lijkt geen taboe meer. Onlangs kende ook het Brusselse Gewest zijn steun toe aan een privé-initiatief om het tekort aan sociale woningen op zijn grondgebied terug te dringen. Het Comité Générale d’Action des Marolles richtte een bevek op, waarvan 10% van de middelen bestemd zijn voor de ontwikkeling van sociale woningen in de Marollenwijk.

Laurenz Verledens