Die Another Day

Bij elke nieuwe Bond-film beloven de producenten een nieuwe, meer plotgedreven Bond. Maar bij elke nieuwe Bond wijken Michael G. Wilson en Barbara Broccoli zo goed als geen centimeter af van de betreden paden die de Bond-franchise sinds ‘Goldfinger’ (1962) insloeg. Noem het variaties op hetzelfde thema. De enige echt grote verandering sinds ‘Tomorrow Never Dies’ is de componist David Arnold. Arnold is aan zijn derde Bond-film toe en zijn geraffineerde bewerkingen en krachtige remixen van de John Barry-melodieën en het Bond-thema zijn weer voor honderd procent 007.

Voor ‘Die Another Day’ sprak het productieteam de Nieuw-Zeelandse cineast Lee Tamahori aan. Tamahori noemt Robert Aldrich, Sam Peckinpah en John Huston als zijn grote voorbeelden. Met het schitterende, rauw realistische ‘Once Were Warriors’ (1994) maakte Tamahori zijn entree in Hollywood. In ‘Mulholland Falls’ (1996) en ‘The Edge’ (1997) toonde Tamahori zich een goede leerling van Huston, Peckinpah en Aldrich.

Tamahori’s onverbloemd etaleren van brutaal geweld zou de Bond-mythe weer de koude-oorlogssfeer van de romans van Ian Fleming geven, zo werd aangekondigd. De eerste helft van ‘Die Another Day’ speelt zich af in Noord-Korea en Cuba en introduceert de koele spion die als een pion over het internationale schaakbord van zijn opdrachtgevers wordt geschoven.

De generiek is een van de beste uit de reeks. Maar zodra Bond op de tonen van ‘London Calling’ van The Clash in Londen arriveert en zijn eerste confrontatie met de slechterik uitmondt in een knap georchestreerd zwaardgevecht, komen de gadgets bovendrijven en volgen de actiescènes elkaar in een pijlsnel tempo op. Het lijkt wel alsof elke nieuwe actiescène de vorige moet overtreffen op het gebied van choreografie, durf en spektakel.

Het pièce de résistance is een ijspaleis in IJsland. De Bond-films hebben altijd al een feilloos gevoel gehad voor exclusieve vakantiebestemmingen. Voor de avontuurlijk ingestelde vakantieganger biedt IJsland ongekende schatten. Ook productplacement is steeds belangrijker geworden. Het Omega-horloge, de Finlandia-wodka, de Philishave en de Samsonite-koffer (in Noord-Korea komt Louis Vuitton-bagage waarschijnlijk te westers decadent over) zijn duidelijk herkenbaar. Na het zien van ‘Die Another Day’ ga je ook twijfelen tussen de aankoop van Bonds Aston Martin V12 Vanquish of de Jaguar XKR.

Leuk zijn de vele knipoogjes naar de vorige Bond-films en Halle Berry als de eerste met een Oscar bekroonde Bond girl is fantastisch. Voor de fan is de nieuwe Bond dolle pret. Om de franchise evenwel te laten overleven, heeft 007 zowel inhoudelijk als vormelijk nieuwe zuurstof nodig.( )

Piet Goethals [{ssquf}]