Dexia gered, veel vragen blijven

De redding van Dexia roept vele vragen op. Vijf redenen waarom grote vreugde over de bereikte deal erg misplaatst is.

De Belgische staat betaalt 4 miljard euro voor de overname van Dexia België. Het ligt in de bedoeling van de regering om deze nieuwe bank minstens voor een paar jaar in portefeuille te houden. Voorts stelt de Belgische staat zich a rato van 54 miljard euro garant voor Toxia, het pakket toxische producten dat overblijft in de huidige Dexia holding. Premier Leterme stelt terecht dat de belangen van spaarders en klanten van Dexia met deze ingrepen gevrijwaard zijn.

Voor vreugdepasjes is echter geen plaats en dit omwille van minstens vijf redenen die zich allemaal toespitsen op onbeantwoorde vragen.

Eén. Wat krijgt de Belgische staat in ruil voor de investering van 4 miljard euro? Anders uitgedrukt: welke activa komen er in de nieuwe Dexia Bank België (DBB)? Zitten daar gebouwen in? Een portefeuille aan lopende kredieten? Wat is de kwaliteit daarvan? Blijven er ergens toch ook in de activa die naar DBB gaan toxische producten over?

Twee. Welke impact gaat de 4 (netto 3,7) + 54 miljard euro staatsengagementen hebben op onze kredietwaardigheid? Het argument dat de staatsgarantie van 54 miljard de staatsschuld niet verhoogt omdat er een vergoeding voor betaald wordt, klinkt goed en is allicht correct in het kader van de Eurostat-regels terzake maar stelt finaal niet veel voor. De rating agencies zullen daar terecht onmiddellijk doorheen kijken. Een downgrade van België is dan ook iets meer dan een mogelijkheid. Moody’s sprak zich vorige week trouwens al vrij duidelijk in die richting uit. Hierdoor zal de financiering van de staatsschuld voor België structureel duurder worden waardoor ook andere Belgische financiële entiteiten hogere financieringslasten zullen moeten dragen. Bovendien tast de Dexia-deal de potentie van de Belgische staat aan om tussen te komen zo zich nog andere problemen in de financiële sector zouden gaan voordoen. Dit laatste is vandaag nog niet acuut aan de orde maar kan dat, gegeven de grote argwaan ten aanzien van Europese banken in het algemeen, snel worden.

Drie. Welke garanties zijn er dat DBB de staatswaarborg niet gaat misbruiken in haar werking? Het verleden leert dat financiële instellingen die kunnen uitpakken met staatswaarborg zich vaak erg agressief gedragen in hun beleid. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat DBB op een dergelijke wijze de werking van gezonde, degelijk geleide instellingen op de helling gaat zetten.

Vier. Premier Leterme bevestigde deze ochtend op Radio Eén nogmaals dat het de bedoeling is om de bestaande aandeelhouders terug in het kapitaal van DBB te introduceren. Hoe dat allemaal moet lopen, blijft onduidelijk. Feit is dat er veel gewoel is rond onder meer de participaties van de Gemeentelijke Holding en de ACW-holding Arco (beide afgerond 14%). De vraag voor gelijke behandeling van alle aandeelhouders ligt voor de hand. Elke andere regeling is een rechtsstaat onwaardig. Er zou gewerkt worden aan een waarborgregeling voor coöperatieve structuren (lees: een regeling om de belangen van het ACW minstens gedeeltelijk te vrijwaren). Dus opnieuw de bealstingsbetaler die opdraait voor particulier belangen die verliezen te incasseren krijgen omwille van eigen onvoorzichtigheid en/of roekeloosheid. Uiteraard kan dat niet.

Vijf. Diverse bronnen bevestigen dat belangrijke sommen binnen Dexia transfereerden van België naar Frankrijk. Het zou zelfs om 40 miljard gaan. Binnen het kader van de Europese regelgeving is dat onwettelijk. Hoe zit het met die transfers? Vloeien deze Belgische deposito’s terug? Wat is daaromtrent overeengekomen?

Johan Van Overtveldt