Devil in a Blue Dress

Sociaal realisme en broeierige film-noir : de Afro-Amerikaanse scenarioschrijver en regisseur Carl Franklin versmelt ze stijlvol in “Devil in a Blue Dress”.

In de traditie van de beste hard-boiled misdaadschrijvers à la Raymond Chandler, James M. Cain of Jim Thompson heeft de Afro-Amerikaanse auteur Walter Mosley zich opgewerkt tot een van de hedendaagse specialisten in het genre. Het feit dat hij de favoriete auteur is van president Clinton, hielp ervoor zorgen dat filmmaker Carl Franklin zijn “Devil in a Blue Dress”, gebaseerd op het werk van Mosley, rond kreeg. Een biezonder sfeervol vertelde film-noir is het geworden. In plaats van de off-screenstem van de private eye in de stijl van Humphrey Bogart en het ondertussen stereotiepe beeld van een man met deukhoed, loshangende sigaret tussen de lippen en regenmantel onder neonverlichting, opent Devil in a Blue Dress met de zwarte sterakteur Denzel Washington die in het schaars verlichte café van zijn vriend Joppy de jobaanbiedingen aan het doornemen is. Washington inkarneert de privé-detective-tegen-wil-en-dank Ezekial ‘Easy’ Rawlins, een ex-GI die na de Tweede Wereldoorlog verhuisd is van Texas naar Californië om er geluk en fortuin te vinden. Voor een bagatel ontslagen uit de plaatselijke vliegtuigfabriek, vraagt Easy zich af hoe hij de hypoteeklening van zijn fraaie woning zal afbetalen. Tot het (nood)lot hem tegemoet komt in de persoon van Dewitt Albright, een blanke die hem tegen de betaling van honderd dollar vraagt een vriendin (met de exotische naam Daphne Monet) van een vriend op te sporen.

Het uitstekende Devil in a Blue Dress speelt zich volledig af in het Afro-Amerikaanse milieu. En net als in zijn vorige film One False Move gebruikt Franklin het film-noir-genre om een sociaal portret van de VS op te hangen. Hij wendt, net als Mosley, de misdaadplot aan om de raciale spanningen in het Los Angeles van 1948 aan te snijden. Het onderzoek leidt Rawlins niet alleen tot de hogere sferen van de korrupte macht, hij wordt tevens gekonfronteerd met zijn identiteit van Afro-Amerikaan in een wereld die gedomineerd wordt door blanken. Devil in a Blue Dress is het meeslepende verhaal van iemand die in de Amerikaanse droom gelooft, maar naarmate zijn speurwerk vordert de harde realiteit achter de droom ontdekt. Franklin kopieert de stijlkenmerken van het genre, zoals de clair-obscurbelichting en de rokerige bars, om aan zijn fijne tijdsrekonstruktie een nostalgische sfeer mee te geven. Het is geen echte stijlvernieuwer geworden zoals Chinatown, The Long Goodbye of Body Heat dat waren. Maar een gebrek aan visie kun je deze talentvolle cineast niet verwijten.

PIET GOETHALS

Denzel Washington in Devil in a Blue Dress Meeslepend film-noir-verhaal en sociaal portret van de VS anno ’48.