De Wereld in 2008: rechtzetting

Het voorbije jaar zat barstensvol verrassingen, vooral dan voor de banken. Het ene moment ging Bear Stearns over de kop, het volgende ogenblik was het de beurt aan Lehman Brothers en dan moest plots het hele financiële systeem gered worden. Wie had aan het begin van 2008 gedacht dat de crisis namen als Freddie Mac, Fannie Mae, AIG, Merrill Lynch, HBOS, Wachovia en Washington Mutual zou overspoelen?

Wij alvast niet. ‘De Wereld in 2008’ heeft dat allemaal niet zien aankomen. We voorzagen ook de Russische invasie in Georgië niet. We zegden dat het OPEC-kartel ernaar zou streven om de olieprijzen tussen 60 tot 80 dollar per vat te houden. We dachten dat Romano Prodi het jaar zou uitzitten als eerste minister van Italië; dat Ken Livingstone herverkozen zou worden tot burgemeester van Londen. O ja, en we dachten dat Hillary Clinton tegen deze tijd wel op weg zou zijn naar het Witte Huis.

Waarom zou iemand nog de moeite nemen om onze huidige voorspellingen te lezen? Om twee redenen en een halve.

Ten eerste omdat we ook een paar dingen wél voorspelden. Onze economische prognoses, bijvoorbeeld, bleken vrij accuraat. In de Verenigde Staten verwachtten we ons aan een inzinking van de huizenprijzen en de strijd om een recessie af te weren met overheidsbestedingen, dalende intresten en sterk oplopende export. Voor de rest van de wereld voorspelden we een opvallende kloof tussen de bruisende opkomende markten en de lusteloze rijke economieën. In Azië haalden we de zeepbel op de beurs van Sjanghai naar voren – in de daaropvolgende twaalf maanden ging ze er met twee derde op achteruit.

In de politiek veroverde José Luis Rodríguez Zapatero zoals verwacht een tweede ambtstermijn in Spanje. Vladimir Poetin deed afstand van het presidentschap in Rusland, maar hij hield wel de echte macht in handen. Wat we suggereerden, is ook gebeurd: de overwinning van de Kuomintang in de Taiwanese presidentsverkiezingen heeft de lucht geklaard voor een hervatting van de directe vluchten naar en van het Chinese vasteland.

De tweede reden om toch verder te lezen, is dat het bij voorspellingen al dan niet bij het rechte einde te hebben niet het allerbelangrijkste is. Het komt erop aan om het brede spectrum van vraagstukken en gebeurtenissen te vatten die het komende jaar vorm zullen geven, om de wereldwijde agenda een zekere zin te geven.

Wat de voorspellingen zelf betreft, waren vele op een schrandere wijze genuanceerd. Dat is ook die halve reden – of als u wilt half excuus : veel van onze vergissingen werden subtiel ingedekt.

We dachten inderdaad dat Hillary Clinton president zou worden, maar we zegden er ook bij dat het een ‘gulden regel’ in de Amerikaanse politiek is, dat elke verkiezingsperiode ten minste één grote verrassing oplevert. We dachten ook niet dat de olieprijzen zo’n hoge vlucht zouden nemen, maar sindsdien zijn ze wel weer met beide voeten op de grond gekomen, wat onze bewering bevestigt dat de jongste opgang van de OPEC meteen ook het zaad van haar teloorgang zou zaaien. We hebben weliswaar de extreme financiële paniek gemist, maar wel voorspeld dat banken als JPMorgan Chase zouden uitbreiden dankzij de overname van noodlijdende concurrenten.

De grootste slag die we vorig jaar om de arm hielden, was dat een aantal van de belangrijke gebeurtenissen van 2008 volledig buiten ons radarscherm zouden vallen. En of dat waar was…

DE AUTEUR IS HOOFDREDACTEUR VAN DE WERELD IN 2009

Daniel Franklin