DE VOORSPELLENDE SPELEN

Hoe is het onze voorspellingen uit De wereld in 2012 vergaan? Een beetje zoals de Olympische Spelen in Londen. Er waren enkele flops en eigenaardige kronkels, maar in het algemeen verliep alles verbazend goed.

We hebben de eurocrisis ongeveer juist ingeschat. We verwachtten dat de gaten in het reddingsplan van oktober 2011 steeds duidelijker zouden worden en dat de talmende Europese politici tekort zouden blijven schieten, maar ook dat Mario Draghi van de Europese Centrale Bank over de nodige vuurkracht zou beschikken om een instorting van de euro te voorkomen en dat de aanmodderende aanpak het nog net zou halen. We zegden dat Frankrijk zijn AAA-kredietrating zou verliezen en stelden ons voor dat in Italië een technocraat als Mario Monti wel eens Silvio Berlusconi zou kunnen vervangen als premier.

We voorzagen ook dat de zwakke economie van het Westen er door vermijdbare beleidsfouten van langs zou krijgen. En dat gebeurde ook. We signaleerden de beursgang van Facebook en China’s maatregelen om zijn munt te internationaliseren. De Britse economie, zo zegden we, zou van geluk mogen spreken als ze minstens één kwartaal van inkrimping gevrijwaard kon blijven in 2012. Het werd uiteindelijk een double dip.

Gelukkig voor Groot-Brittannië konden we vaststellen dat de Londense vervoersinfrastructuur van pover naar bijna goed evolueerde, wat meteen verklaart waarom ze tijdens de Olympische Spelen beter standhield dan velen gevreesd hadden. We waren ook juist met onze voorspelling dat Boris Johnson opnieuw tot burgemeester van Londen verkozen zou worden en dat hij nu goed geplaatst is om ooit naar het leiderschap van de Conservatieve Partij te dingen.

Een van de eigenaardige kronkels kwam uit de Amerikaanse politiek. In menig opzicht bracht de verkiezingscampagne wat we ervan verwacht hadden: duur en bits. We voorspelden echter ook dat de Republikeinse Partij een groot deel van 2012 zou besteden aan een strijd tussen Mitt Romney en Rick Perry. Oeps.

Een grotere vergissing was dat we niet voorzagen hoe bloedig het conflict in Syrië wel zou worden. We dachten dat president Bashar Assad het einde van het jaar niet zou halen. Dan brachten we het er beter af voor de bredere evolutie van de Arabische Lente, namelijk dat de islamisten terrein zouden winnen maar tegelijk een voorzichtig en pragmatisch spel zouden spelen.

Er was goud voor de klokkenluiders. We verwachtten dat die een glorietijd zouden beleven dankzij nieuwe incentives (in september 2012 kreeg een Amerikaanse klokkenluider een beloning van 104 miljoen dollar). Rolf Heuer van de CERN voorzag dat er uitsluitsel zou komen over het ongrijpbare Higgs-partikel (de onderzoekers van de CERN vonden het). Aanvankelijk leek het erop dat we het bij het verkeerde eind hadden toen we een ‘ongemakkelijk jaar’ voorspelden voor Tim Cook, de nieuwe baas van Apple (de marktkapitalisatie van Apple brak wereldrecords), maar de firma kende wel een moeilijke herfst.

Zoals altijd slaagden we er niet in belangrijke gebeurtenissen te voorzien die uit de lucht kwamen gevallen. We zagen bijvoorbeeld het Libor-schandaal niet aankomen, noch de orkaan Sandy.

Onze enige sportprognose kwam bijna uit: het was niet uitgesloten, dachten we, dat een Schot de harten van de Engelsen zou verwarmen door Wimbledon te winnen. Andy Murray verloor in de finale. Maar hij verwarmde wel de harten en won vervolgens olympisch goud en de US Open.

De auteur is samensteller van De wereld in 2013.

DANIEL FRANKLIN

We dachten dat Assad het einde van het jaar niet zou halen.