De vijftiende symfonie van Woods
Hij heeft het voor elkaar gekregen. Op zijn 43ste heeft Tiger Woods zijn vijfde overwinning in de Masters beet. Daarmee zet de Amerikaan een van de grootste prestaties in de geschiedenis van de golfsport neer. Niet het minst omdat zijn overwinning een onwaarschijnlijke comeback is. Twee jaar geleden vreesde Woods dat hij nooit nog zijn beste niveau zou halen. De vroegere nummer één van de wereld sukkelde met zijn rug en was al blij als hij zonder pijn kon stappen. Pas na de operatie van de laatste kans kon hij opnieuw de fairway opzoeken. Tiger Woods is door de hel gegaan. “Maar zelfs in de moeilijkste momenten bleef ik erin geloven”, zei hij zondag.
Met zijn overwinning in de Masters 2019 schreef Woods ongetwijfeld de mooiste bladzijde uit zijn carrière. Zijn zege beloont niet alleen zijn talent, maar ook zijn doorzettingsvermogen. Na een fenomenaal begin van zijn carrière, met veertien overwinningen in majors tussen 1997 en 2008, tuimelde de halfgod van zijn voetstuk, een gevolg van privéproblemen en blessures. Woods sukkelde in een depressie. Velen herinneren zich nog de pathetische beelden van zijn arrestatie, toen de politie hem in augustus 2017 in Florida oppakte. Woods stond met een troebele blik op de politiefoto en hij kon naar verluidt geen twee woorden na elkaar uitspreken. Eerst werd gedacht dat hij onder invloed van alcohol en drugs was, maar het onderzoek wees uit dat Woods werd geveld door antidepressiva, zodat het gerecht de zaak klasseerde. Voor Woods was dat het startsignaal voor een nieuw leven.
Vorig jaar liet een herboren Amerikaan al zien dat hij hoog mikte. Zowel in de British Open als de USPGA speelde hij voor de overwinning, en daarna won hij in Atlanta het Tour Championship. Maar de definitieve wederopstanding kwam vorige zondag, toen hij de Masters won, het meest prestigieuze toernooi van het jaar. Dat deed Woods na een homerisch duel met Francesco Molinari.
Woods, die van nature introvert is, liet zijn vreugde uitbundig zien, terwijl het publiek door het dak ging. In 1997, na zijn eerste overwinning op Augusta, viel Woods in de armen van zijn vader. Deze keer deelde hij het magische moment met zijn moeder en zijn kinderen. “Het is een beetje alsof de cirkel nu rond is”, zei Woods, terwijl hij zijn vijfde green jacket aantrok. Maar wie hem zondag zag spelen, vermoedt op zijn minst dat er nog meer komt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier