Voorzitter Christian De Vel van het Antwerpse hof van beroep is het beu.
Verleden week vertrok vanuit de zetel aan de Waalse Kaai een brief naar het kabinet van minister van Justitie Laurette Onkelinx (PS). De Antwerpse magistraten leveren volgens een werklastmeting een zesde meer arresten af dan de collega’s in Bergen. De Vel wil negentien extra rechters om aan – we citeren letterlijk – deze “onbetwiste flagrante ongelijkheid in de toebedeling van personeel” een einde te stellen.
De Vel zal lik op stuk krijgen, en wel om twee redenen. Ten eerste heeft Justitie geld te kort om te investeren in personeel. En bovendien ligt Antwerpen aan de verkeerde kant van de taalgrens. De medewerkers van het kabinet-Onkelinx hebben amper voeling met of interesse voor het Vlaamse juridische milieu. Zo is het veelzeggend dat ene Florence van de Putte een dubbel petje heeft als kabinetsmedewerker van Justitie én directielid van l’Ordre des barreaux et des avocats francophones et germanophones – een mooi staaltje van lobbying van de Franstalige advocaten. Vlaamse confraters vrezen een meer discrete beïnvloeding (lees: benoemingen) via de echtgenote van de minister, een vooraanstaand jurist uit het ULB-milieu.
Onkelinx kreeg tijdens het recente begrotingsconclaaf 64 miljoen euro extra. Het gros van de vrije middelen wordt waarschijnlijk gespendeerd aan de ‘menselijke’ kant van het departement, zoals justitiehuizen, rechtshulp, lager personeel en studiewerk rond wereldvreemde ideeën zoals de gratis rechtsbijstandverzekering. De rest wordt richting hoofdstad gedraineerd.
Ondertussen wordt Justitie gehypothekeerd door een tekort aan hooggeschoolde medewerkers en moderne werkmiddelen. Vooral de Vlaamse hoven en rechtbanken lijden onder een chronisch tekort aan gekwalificeerd personeel. Dat zou deels worden verholpen door de aanstelling van 98 referendarissen (juristen die de magistraten bijstaan). Daarvan krijgt de rechtbank van Antwerpen er… twee.
Wat de informatisering betreft, is de situatie nog schrijnender. Als de vorige minister, Marc Verwilghen (VLD), één pluim op zijn hoed mocht steken, dan was het Phenix. In een zeldzaam interview noemde de voorzitter van het Hof van Cassatie Phenix “geen privé-projectje van één minister dat met zijn vertrek in de annalen van Justitie verdwijnt”, maar een grondige hervorming die Justitie eindelijk uit het slop zou halen. De vrees van de topmagistraat dat Phenix niet zou worden uitgevoerd, dreigt realiteit te worden.
Recent vernietigde Onkelinx de toewijzing van het Phenix-contract aan een consortium rond het Vlaamse informaticabedrijf Dolmen. Of de gunningsprocedure onder haar voorganger 100 % volgens de regels van de kunst verliep, laten we in het midden. Met haar pirouette slaat Onkelinx wel twee vliegen in één klap. Primo komt er nu meer geld vrij om andere leuke dingen voor de mensen te realiseren. Het is nu eenmaal interessanter om als politica in het nieuws te komen met deelprojectjes, dan met het uitvoeren van een weloverwogen en duur moderniseringsproject. Secundo kan ze het contract (veel?) later aanwenden om ‘bevriende’ (Waalse) bedrijven te steunen. Dat de concurrenten van Dolmen dubbel zo duur waren, is daarbij misschien een onbelangrijk detail. Ondertussen verdwijnt na Copernicus ook Phenix uit het politieke vocabularium. Een liquidatie op z’n Verhofstadts: snel en efficiënt.
Hans Brockmans
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier