De parodie van een dwerg

T ony Vandeputte van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) is een duif. Om hem kwaad te krijgen is veel nodig. Dat hij er snel bij was om de regering te gispen over haar lichtzinnige houding ten aanzien van Turkije en de Navo en te wijzen op de vergooide kansen voor investeringen, is nooit vertoond. Premier Guy Verhofstadt (VLD) zal op zijn Amerikaanse persconferenties volk lokken. Niet om te leren over zijn paradijselijke vennootschapsfiscaliteit, wel om hem figuurlijk te wurgen voor zijn rol bij de As van de Wezels. Guy Verhofstadt zal zien wat anti-europeanisme is. De Europeanen bezitten geen monopolie op de gram over een continent.

Het stomste wat kon gebeuren, is minder internationale druk op Bagdad. Het is pathetisch hoe Berlijn, Parijs en Brussel samen in de souffleursbak van het Théâtre de l’Europe kruipen en denken de 22 andere lidstaten en kandidaat-lidstaten te kunnen regisseren. Het oude Europa van de tandem Schröder-Chirac is passé. Het Brusselse aanhangsel verhevigt de schreeuwerigheid van haar onmacht.

Macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut, weten we. Hetzelfde gaat op voor onmacht. Onmacht corrumpeert en absolute onmacht corrumpeert absoluut. Wat men ook moge beweren over de VS, het land is terecht kapot van 11 september 2001, weet zich in staat van zelfverdediging en voegt financieel, organisatorisch en militair de daad bij het woord. Met deze mensen valt niet te spotten.

De Europese Unie is een kip zonder kop en bolt de borst zonder dat het militair of internationaal mee kan. De Unie speelt pacifist omdat ze geen leger die naam waardig op de been krijgt. Wie denkt een contra-imperium te kunnen opbouwen tegen de VS doet dat niet met frasen maar met sterrenoorlogtechnologie. Met de Europese mensen valt wel te spotten.

Zag u op zondag de échte Belgische premier, Louis Michel ( MR), in De Zevende Dag? Wat had die man een helse pret in zijn flinkheid. Je zag in zijn ogen de datum 18 mei glinsteren. Vredesretoriek en anti-amerikanisme doen het goed om groene en rode kiezers naar de MR te lokken. Wat er over enkele maanden in de stembussen in Wallonië gebeurt en de Franse belangen in Irak wegen zwaarder voor de Waalse minister van Buitenlandse Zaken dan samen de pressie op Bagdad op te bouwen zodat er geen bom hoeft te vallen. De show van Louis Michel was even moppig als hét televisie-evenement van de voorbije weken op de Britse buis: de tweespraak tussen de versleten en ijdele gauchist Tony Benn en de dictator van Bagdad. Benn, Saddam Hoessein en Michel passen in de C-lijst van een Speakers Bureau.

Zal het duo Michel-Verhofstadt de reputatie van België schaden? Bespaar u daaromtrent een té zwartgallige visie. De internationale reputatie van België is door de regering-Verhofstadt, en in de eerste plaats door Louis Michel, verder verknoeid zodat er weinig van rest. Gelukkig zijn er ondernemers, kunstenaars en wetenschappers die België en Vlaanderen internationaal aanzien geven. In 1999 erfde paarsgroen de affaires rond Dutroux, de dioxine, de nooit opgeloste politieke moorden in Wallonië ( Cools en de Bende van Nijvel), de Sabena-soap, Rwanda en Congo. Kwesties die de internationale aandacht en verbazing trokken. De Napoleon van de Jodoigne zou, na het in de steigers zetten van de regering-Verhofstadt, de reputatiebehartiging van België sturen. Na de jaren van de spot dienden de jaren van de eerbied te volgen.

Het heeft niet mogen baten: herinner u Oostenrijk, het halfslachtige Europese voorzitterschap, de oningeloste pretenties in Afrika, het PRL-affairisme – met VLD-connecties – richting een Katangese ondernemer, de nijdigheid die Michel ten deel viel toen hij zich aanmeldde voor een fotosessie ten behoeve van het thuisfront aan Ground Zero in New York en nu zijn rol als deuxième bureau van het Quai d’Orsay – en de manoeuvres van TotalFinaElf. Telkens denkt Michel puur Waals, aan Vlaamse belangen werd voor Oostenrijk en de verknalde promotietour van Verhofstadt niet gedacht. Nieuwe Amerikaanse investeringen komen eerder in Vlaanderen terecht dan in Wallonië. Alors passons.

Guy Verhofstadt mag blufferig stellen dat dit krententellen schandalig is in kwesties van oorlog en vrede. Van hem zal oorlog en vrede nu nog minder afhangen. Internationaal ligt hij dankzij ” son ami Louis” op de grond. Indien Verhofstadt denkt Europees carrière te maken is hij zielig.

De regering-Verhofstadt kreeg krediet. Velen waren de CVP-staat beu. Het werd een maat voor niets. De faam van de arrangeur van Vilvoorde klimt dagelijks, de faam van de arrangeurs van paarsgroen daalt eveneens dagelijks. Wat er uit de stembus komt, is werk voor de kiezers. Laat het geen heroptreden zijn van deze opéra comique.

Frans Crols, Johan Van Overtveldt [{ssquf}]