Door hun discipline en werkethiek worden ze weleens vergeleken met de US Marines of de jezuietenorde. En er worden grappen over verteld. We hebben het over McKinsey, de nog altijd mythische consultancygigant.
Er is al een boekenrek vol over geschreven, maar met De Firma. Het verhaal van McKinsey levert Duff McDonald wellicht de meest diepgaande analyse. Ook al heeft de auteur enorm veel moeite gehad om (ex-)medewerkers van de firma aan de praat te krijgen. Een aantal verhalen die al jaren de ronde doen over McKinsey kloppen wel degelijk. Zo is maar een op de vijf starters na een jaar nog aan de slag bij het bedrijf. De lat wordt van bij het begin zeer hoog gelegd. En jawel, dankzij een passage van McKinsey-mensen kan een middelmatig bedrijf plots een geldkoe worden. En dat is vooral te danken aan de uiterst diepgaande analyses die McKinsey doorvoert. Het volgende grapje gaat in veel bedrijven nog altijd rond: “Vraag aan een Arthur D. Little-consultant hoe laat het is en hij zal je antwoorden 9.45.20 Greenwich Mean Time. Vraag het aan iemand van McKinsey en die zal antwoorden: ‘Wat wil je weten? Welke beslissingen denkt u te moeten nemen om het juiste uur te kennen?” Wanneer de McKinsey-mensen ergens binnenkomen, stellen ze een hele rist vragen.
De consultancyaanpak van McKinsey heeft geen mythisch karakter, zoals sommigen wel eens beweren. Bedrijven, maar ook overheden weten wat ze van McKinsey kunnen verwachten. McKinsey kiest voor een langetermijnrelatie met de bedrijven. In tegenstelling tot sommige andere consultants stappen ze niet snel een bedrijf binnen, voeren ze een opdracht uit en vertrekken ze, waarna ze een gepeperde factuur doorsturen. 85 procent van de jaarlijkse omzet van 7 miljard dollar bij McKinsey komt van trouwe klanten. McKinsey-consultants zijn niet goedkoop. AT&T betaalde McKinsey in de jaren negentig 96 miljoen euro voor vijf jaar consult. In de jaren zeventig deed de regering van Tanzania zo vaak een beroep op McKinsey dat de consultancyfees tot zware discussies leidden in de regering. President Julius Nyerere wou ze blijven betalen, want “if you pay peanuts, you get monkeys.” Overigens: ondanks het advies van McKinsey ging het Afrikaanse land ten onder aan de tirannie van Nyerere. Zeker op overheidsniveau was er meer dan eens een breuk tussen adviezen van McKinsey en de uiteindelijke resultaten.
Bij General Electric had ‘The Firm’ zoals McKinsey genoemd wordt, meer succes. In 1968 werd de strategische planning van GE onder de loep genomen. Het bedrijf kreeg het advies om het conglomeraat met 360 departementen om te bouwen tot vijftig strategic business units en meer aandacht te hebben voor de externe markt in plaats van “intern te zitten vitten over de kostprijs van paperclips”. Een minpunt was wel het slechte advies dat het General Motors gaf in de strijd met Japanse autobouwers. GM moest langzaam maar zeker de rol lossen. McKinsey ving wel 2 miljoen dollar per maand.
McKinsey — bouwjaar 1926 — wordt in het boek ook geassocieerd met een lijst grote fouten. Zo speelde het een belangrijke rol bij de veelbesproken ondergang van Enron. En dan was er nog de zaak-Rajat Gupta. Hij was ooit managing director van McKinsey, maar zit nu in de gevangenis wegens een schandaal rond handel met voorkennis.
Duff McDonald, De firma. Het verhaal van McKinsey en de invloed op het moderne bedrijfsleven, Prometheus, 2013, 390 blz., 19,95 euro
ALAIN MOUTON
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier