De mieren moeten het doen, en snel

De tering naar de nering zetten. Het moet. Wie niet mee wil, heeft trouwens geen keuze. De overheid zal in onze portemonnee graaien. Geen klein beetje, want de paarse regeringen gedroegen zich als krekels. Hun kortzichtige houding, gecombineerd met de onaanvaardbare politieke patstelling van de voorbije jaren en met de desastreuze financiële en economische crisis, heeft een nieuw tijdperk van de mieren ingeluid. Die beginnen er niets te vroeg aan, want ze moeten ons helpen door de Noordpoolwinter te geraken.

Daarvoor pakken ze het best de sociaaleconomische, budgettaire en communautaire vraagstukken samen aan. Die gecombineerde actie zal het vinden van oplossingen gemakkelijker maken. Wie zegt dat die dossiers los van elkaar staan, dwaalt. De mieren moeten er bovendien absoluut gebruik van maken dat we de komende maanden in het oog van de politieke orkaan staan. Nadien is het te laat. Wachten is geen optie. Alle hens aan dek.

Luc Coene, vicegouverneur van de Nationale Bank, heeft gelijk dat de federale regering best zo snel mogelijk valt, mocht blijken dat krachtdadig beleid onmogelijk is. Dat de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen, zoals hij zegt, klopt ook. Het is echter niet overbodig te waarschuwen dat je die schouders niet mag overbelasten en dat ze een beloning verdienen voor de geleverde inspanningen.

De Vlaamse dochter van het het moederbedrijf België zal haar deel doen. Maar dan moeten de Brusselse en Waalse dochters stoppen met hun jarenlange communautaire cate-naccio, dat de broodnodige modernisering van de federale nv blokkeert. Ze belijden stappen te willen doen in de staatshervorming. Goed zo, maar de Vlamingen zullen geen kat in een zak kopen en aandringen dat iedereen zuiniger omspringt met het schaarsere geld. Ook het zuiden van het land moet zijn duit in de zak doen.

De nv België heeft het water aan de lippen en gaat kopje onder als er geen verandering komt in de verdeling van de inkomsten. De moeder kan niet langer opdraaien voor de financiële moeilijkheden van de dochters. Die moeten meer op eigen benen staan door zelf verantwoordelijkheid te nemen voor hun inkomsten. Ook zij zullen noodgedwongen hun uitgaven moeten verminderen. Geen prettig vooruitzicht en dus wordt het bijzonder moeilijk hen daartoe te bewegen. Maar het moet. Uit eigenbelang en tot versterking van de hele nv.

Daarom zullen overtollige werknemers flexibeler moeten zijn en bereidheid tonen werk te aanvaarden, desnoods in een andere dochtermaatschappij. Zij die daar echt niet voor in aanmerking komen, verdienen dat. De waardevolle sociale zekerheid verdient dat. Net zoals we allen een correcte inning van de belastingen verdienen. Die zou beter kunnen door een vereenvoudiging van het systeem via het saneren van het ondoordringbare kluwen van aftrekposten en het verlagen van de aanslagvoeten. (T)

Door Boudewijn Vanpeteghem