De logica doorgetrokken

Je hoeft geen topbankier te zijn om je kop te zien rollen. Toch valt het ontslag van de topman van Fortis Jean-Paul Votron niet te vergelijken met het opstappen van topman Kurt Alen bij de Antwerpse specialist in biogas- en biomassaprojec- ten Thenergo. De 46-jarige manager leverde zijn functie in nadat de beursintroductie op Euronext Brussel en Euronext Parijs niet plaatsvond.

Alen benadrukt dat hij veel belang hecht aan individuele verantwoordelijkheid. “Ik wou de mijne nemen. Dit is een publiek bedrijf, dat een publieke operatie heeft geprobeerd. Ik heb mezelf niets te verwijten en ik vind het zelf ook spijtig. Maar ik wil consequent zijn.”

Door het ontslag komen de lopende projecten van Thenergo niet in het gedrang. Wellicht volgt er een rustpauze in het helse groeiritme van de afgelopen twee jaar. Want de 81 miljoen euro verse middelen moesten in de eerste plaats dienen om nieuwe overnames mogelijk te maken. “Indien de operatie had plaatsgevonden, dan ben ik overtuigd dat Thenergo kon uitgroeien tot een beurslieveling. Bovendien hadden we het beslissingscentrum van een groeiend energiebedrijf in België kunnen verankeren. In zekere zin verloren we een thuismatch. Al ben ik ervan overtuigd dat mijn opvolger dit verhaal nog kan waarmaken.”

De twee jaar dat Alen aan het roer stond, ging het bedrijf van vijf naar bijna 200 werknemers. De omzet groeide van 1,5 miljoen euro op het einde van 2005 naar 54,8 miljoen in 2007; het bedrijfsverlies van 0,4 miljoen euro werd omgebogen naar een winst van 5,5 miljoen. Tussendoor werd 70 miljoen euro opgehaald op de beurs Alternext Parijs en werden drie sectorgenoten overgenomen: Polargen, een Lintse specialist in warmtekrachtkoppelingscentrales, het Duitse biomassabedrijf Enro en de groep Leysen uit Turnhout, die vooral actief is in de omzetting van organisch afval tot energie. Het nog jonge milieubedrijf heeft op 22 terreinen – vijftien in België, vier in Duitsland en drie in Nederland – een totale productiecapaciteit van 63,3 megawatt (MW) elektriciteit, goed om 80.000 gezinnen te bevoorraden. Voorts zijn er twaalf projecten in aanbouw, goed voor nog eens 35 MW elektriciteit en pronkt het bedrijf met mogelijke projecten, goed voor nog eens 432 MW.

Dat maakt de verrassing over het opstappen des te groter. Bij Agri Investment Fund, de Boerenbonddochter die dit voorjaar voor 10 miljoen euro een belang van 5,5 % nam in Thenergo, noemt Luc Basstanie hem een “topmanager: erg gedreven en gefocust, met een enorme spirit om te groeien.” Ook bij de raad van bestuur van Thenergo wist volgens communicatieverantwoordelijke Graham Fairbank niemand op voorhand welke consequenties Alen had verbonden aan een mislukte beursgang.

Toen Alen bij Thenergo aan de slag ging, was hij een nobele onbekende in de milieusector. De Antwerpenaar had er een carrière opzitten in de verf- en chemicaliënindustrie en woonde twintig jaar vooral in de VS, Frankrijk, Nederland en het Verenigd Koninkrijk. Na financiële en marketingstudies in Antwerpen begon hij in 1983 zijn carrière bij VF International, een dochter van Lee Europe. De volgende werkgever werd Rust-Oleum Corporation, een specialist in industriële coatings waarvoor hij vanaf 1986 in Nederland en Frankrijk actief was. Vijf jaar later trok hij naar de Amerikaanse industriereus RPM Inc, waar hij twee divisies en negen bedrijven leidde, waarvan een in Diest. “Uiteindelijk heb ik beslist om een sabbatical te nemen, maar na een maand of drie kwam ik via huidig Thenergovoorzitter en ex-Easdaqtopman Jacques Putzeys en Annie Claus, toenmalig CEO Belgium, in contact met Theolia.” Dat Franse bedrijf kaapte hem weg om het pas overgenomen Belgische bedrijf Energo te leiden.

Energo, het geesteskind van Holsbekenaar Ludo Candries, was toen een technologisch hoogstaand ingenieursbedrijf, dat vooral bezig was met warmtekrachtkoppeling op basis van biomassa. Alen kwam en zag de mogelijkheden. De gefragmenteerde milieumarkt, met veel investeringsmiddelen van banken en risicokapitaalverschaffers, bood kansen op een snelle groei. Hij stelde zich van in het begin vrij onafhankelijk op tegen Theolia, dat zijn belang liet verwateren tot 27,5 %, al bleef volgens sommige waarnemers het Franse accent nadrukkelijk aanwezig.

“Hij is een zeer operationele manager”, zegt Fairbank. “Geen ingenieur, maar op de Amerikaanse markt heeft hij flink wat financiële, marketing- en strategische bagage opgedaan, en dat merk je. Heenjoys getting his hands dirty.” “Och”, relativeert Alen. “Ik ben gedreven, wat niet altijd een voordeel is, want je maakt je leven er soms moeilijker door. Maar ik ben heel vroeg in managementfuncties terechtgekomen, waardoor ik wat sneller door de fase van het haantjesgedrag ging. Nu kan ik beter delegeren: achterhalen wat de sterke punten zijn van iedereen en die mensen de kans geven zichzelf te ontwikkelen. Zo snel groeien, is teamwerk. En ik ben niet meer dan de kok die de ingrediënten samenbrengt.”

Veel van zijn ideeën krijgt Alen als hij in de Brasschaatse bossen jogt. “Veertig tot tachtig kilometer per week. Al was het de jongste maanden wel wat minder.” Over zijn toekomst heeft Alen nog geen duidelijkheid. Weer naar het buitenland? “Alles is mogelijk. Ik amuseer mij hier, al heb ik het soms moeilijk met het defaitisme. Het verhaal van het halfvolle of het halflege glas. België heeft best wel wat te bieden, maar we slagen er niet in om dat te exploiteren omdat we net iets te lang blijven zeuren. We mankeren de winnaarsmentaliteit, het flexibele en positieve dat je in Amerika, maar ook in Nederland, wél terugvindt. Ik zat in Frankfurt voor een roadshow toen Fortis hier kelderde. Ik heb toch mijn nek uitgestoken. Dat is niet gelukt. Jammer. Ik geloof rotsvast in de toekomst van Thenergo, maar daar maak ik helaas geen deel meer van uit.” (T)

Luc Huysmans