De kleermaker van spiderman

Hij heeft Guy Ritchie en Robbie Williams als klanten, werkte voor Vivienne Westwood, Joseph en Valentino en ontwierp mee de kostuums voor de nieuwe Spider-manfilm. De Limburgse modeontwerper Stijn Helsen doet het goed in het buitenland.

Flagshipstore Stijn Helsen, Kapelstraat 32, 3500 Hasselt, tel. 011 24 27 07, fax: 011 26 26 95

S tijnHelsen is voor wie de modewereld een beetje volgt geen onbekende. De jonge Limburger (30) creëert vooral elegante herenpakken en keurige damesjasjes met een jonge, funky snit. Met zijn stijlvolle ontwerpen wil Helsen het ietwat belegen imago van het klassieke herenpak opfrissen.

Op een subtiele manier weliswaar, want kleding mag volgens Stijn Helsen de persoon niet overtreffen. “Charisma straal je niet uit door het kostuum dat je draagt, maar door je persoonlijkheid,” zegt hij. “Ik ontwerp graag kostuums, ook omdat er nog maar weinig collega’s zich daar- op toeleggen.”

Tekenen voor Vivienne Westwood en Valentino

Stijn Helsen stapte al op jonge leeftijd de modewereld binnen. Zijn vader en grootvader waren beiden kleermakers. Zij leerden hem de knepen van het vak. Zijn officiële opleiding begon in de kleermakersschool LéonMignon in Luik. “Daar leerde ik naaien én Frans spreken,” blikt Helsen terug. “Daarna trok ik naar het Marangoni-instituut in Milaan. Ik heb nog altijd een voorliefde voor Italië en we werken veel met Italiaanse fabrikanten.”

In 1994 belandde hij via een vriend bij VivienneWestwood, de extravagante beeldenstormster van de modewereld. “Ik werkte toen als freelance ontwerper. Westwood zocht een modellist die iets kende van het kleermakersvak. Ze tekent immers nooit zelf iets, ze maakt al haar ontwerpen op poppen. Het was een zeer aangename periode voor mij. Westwood is een buitenissige ontwerpster. Maar net als je extreme kleding ontwerpt, moet je zeer goed weten hoe alles in elkaar zit.”

Na een verblijf van anderhalf jaar in Londen breide Helsen een naadloos vervolg aan zijn succesverhaal. Zijn collectie herenkostuums viel in de smaak van de vooraanstaande Londense herenzaak Joseph, die de hele collectie kocht. Joseph stelde wel als voorwaarde dat Helsen bij hen aan de slag zou gaan als ontwerper. De Limburger ging op het voorstel in, maar bleef ook werken als zelfstandige. Hij wou immers ook zijn eigen weg voortzetten.

In die periode leerde hij ook RobbieWilliams kennen – Helsen ontwierp voor de grillige popster een krijtstrepen pak – en kreeg hij een voorstel vanuit Rome: de Italiaanse modekoning Valentino vroeg hem te assisteren voor zijn herenlijnen en licenties. Hoe geraak je in contact met Valentino? “De modewereld is klein,” antwoordt Stijn Helsen. “Iedereen kent iedereen. Valentino stelde me op een feestje voor om bij hem te komen werken. Ik heb het voordeel dat ik één van de weinige ontwerpers met een eigen lijn ben, die ook freelance werkt. En omdat ik ook het winkelvak ken – ik sta af en toe zelf in mijn winkel in Hasselt – weet ik heel goed wat commercieel en niet commercieel is.” Helsen tekende voor Valentino mee aan de zomercollectie van 1998 en de wintercollectie van 1999.

De torso van Spiderman

In 2003 nam de carrière van de modeontwerper een verrassende wending. Hij pendelde vorig jaar tussen Hasselt en Los Angeles om mee te werken aan ‘Spiderman 2’, de film die vanaf 19 mei in de Belgische bioscoopzalen verschijnt. De vraag kwam er via een Londense headhunter, die hem al eerder contacteerde voor een Amerikaanse modeontwerper.

“Meewerken aan een van de grootste films van Hollywood is een unieke kans, die ik niet wou laten liggen,” zegt Helsen. “Er was een team van vijf mensen om de kostuums te ontwerpen. Vooral de technische kant van Spiderman sprak me aan. Het is indrukwekkend om te zien hoeveel er bij het maken van zo’n pak komt kijken.”

Zo draagt hoofdacteur TobeyMaguire onder zijn befaamde Spiderman-outfit een siliconenpak om een gestroomlijnd torso tevoorschijn te toveren. Het team ontwierp ook de kostuums van de stuntmannen.

Helsen werkte tegelijk ook mee aan ‘Pirates of the Caribbean’ en ‘Seabiscuit’. Vooral deze laatste opdracht was Helsen, die een groot paardenliefhebber is, op het lijf geschreven. De film gaat immers over paardenraces in de jaren dertig.

“Ik ben gek van paarden, dus ik vond het fantastisch. We hebben ook alle ruiterpakken en de stukken voor de paarden gemaakt, net als alle kledij voor TobeyMaguire – die opnieuw de hoofdrol speelt – en JeffBridges.” In Hollywood leerde hij ook sterregisseur GuyRitchie kennen, die gek blijkt te zijn op Engelse stoffen. “Soms stuurt hij me iets op, met de vraag of ik daar iets mee kan ontwerpen,” aldus Helsen.

Stijl en elegantie zijn sleutelwoorden in de ontwerpen van de Limburger. “Er is tegenwoordig veel te weinig elegantie,” vindt hij. “Als je oude foto’s of films als Seabiscuit ziet: zo gingen de mensen vroeger effectief gekleed. Niet alleen een bepaalde categorie van mensen, maar iedereen. Vandaag is dat helemaal anders. Stijl en elegantie ontbreken.”

Het is geen toeval dat de ontwerpen van Helsen voor een eerder select publiek bestemd zijn. “Ik werk voor een publiek van alle leeftijden dat op zoek is naar aparte kledij. Mensen die wel oog hebben voor kwaliteit en exclusieve voorwerpen, maar die geen trends nahollen of fashionvictims zijn.”

Persoonlijke service wordt volgens Stijn Helsen steeds belangrijker. “We kiezen de stof en de voering samen met de klanten. Binnen mijn lijn kunnen ze een kostuum samenstellen. Zelfs voor luxekledij wordt dat een uitzondering. Je kan als vrouw een peperduur kleed kopen in een chique zaak in Londen en ‘s avonds tijdens het feest toch vaststellen dat er nog andere vrouwen zijn met dezelfde jurk. In iedere stad zijn er dezelfde winkels met dezelfde producten en dezelfde etalages. Bepaalde prêt-à-porter is te duur. En een bepaald nichepubliek wil kleding die persoonlijker is. Voor die mensen werk ik.”

Dominique Soenens

“Bepaalde prêt-à-porter is te duur. En een bepaald nichepubliek wil kleding die persoonlijker is. Voor die mensen werk ik.”

“Meewerken aan een van de grootste films van Hollywood is een unieke kans, die ik niet wou laten liggen.”