De grote versnelling

In de meeste Amerikaanse multinationals is produktontwerp nog altijd een voorrecht voor de thuisbasis. Ingersoll-Rand heeft evenwel een blind vertrouwen in zijn Brugse dochter Clark-Hurth Components.

Als Vlaamse poot van een Amerikaanse multinational kunnen uitpakken met een innovatieve primeur uit eigen keuken ? Clark-Hurth Components-Brugge, sinds het voorjaar van 1995 een 100 procent dochter van het Amerikaanse Ingersoll-Rand, bewijst dat het mogelijk is. Tweeënhalf jaar geleden begon de Vlaamse vestiging, die met 585 personeelsleden een omzet realizeert van 8,5 miljard frank, met de ontwikkeling van een automatische versnellingsbak voor wegenbouwmachines. “We zijn fier op het resulaat,” vertelt Hendrik Pecceu, manager produktontwikkeling, nu. “De doelstellingen waren zeer ambitieus : de kostprijs 20 % lager brengen dan vergelijkbare produkten op de wereldmarkt, de ontwikkelingstijd half zo lang maken als voorheen, en op technisch vlak een héél aantrekkelijk produkt maken. We hebben zelf het ontwerp verzorgd, de testen uitgevoerd en de prototypes ingebouwd. En binnenkort starten we met de produktie.”

Eigenlijk werd Clark-Hurth Components-Brugge in 1968 alleen opgericht met de bedoeling de Europese markt te bevoorraden met transmissies, assen en koppelomvormers, komponenten die onder andere verdwijnen in laadschoppen, nivelleermachines en traktoren. Zelfs Brugge was eigenlijk geen eerste keus. “Dit bedrijf had eigenlijk in Straatsburg moeten staan,” merkt Rony Cremmery, materials & MIS manager, op. “Het fameuze jaar ’68 zorgde in Frankrijk niet alleen voor een maatschappelijke krisis, maar ook voor een stakingsgolf. De slechte sociale toestand bij onze zuiderburen en de al aanwezige kennis hier deden bij de Amerikanen de balans overhellen in ons voordeel.”

Van 1969 tot 1988 bleef het in Brugge op engineeringgebied nogal windstil. Het bedrijf had vooral een ondersteunende funktie. Vanaf ’88 kwam daarin verandering. In dat jaar heeft Clark-Hurth Components-Brugge voor het eerst een komponent mee helpen tekenen. Maar in die jaren sloeg ook de wereldwijde krisis in de sektor toe. Het werknemersaantal daalde van 1000 in 1989 tot 475 eind 1993. Niet alleen via brugpensioneringen, maar ook via naakte ontslagen. Om het faillissement af te wenden, was er in het begin van de jaren ’90 zelfs een kapitaalinjektie vanuit de VS nodig. Nicolas De Schuyter, director of operations : “Het ging niet om een permanente kapitaalverhoging, wel om een terug te betalen lening. Wij blijven dus voldoende zelfstandig.”

MECHATRONIKA.

Drie jaar geleden besliste het Amerikaanse moederhuis om de kleine transmissies (voor motoren met een vermogen tot 150 PK) nog slechts in één fabriek te bouwen en van daaruit wereldwijd te verspreiden. De keuze viel op Brugge. En nu is er dus de automatische versnellingsbak voor wegenbouwmachines.

Hoe men daar in Brugge in is geslaagd ? Herman Vandaele, personeelsdirekteur : “Wij hebben een beroep gedaan op de hersenen van iedereen. Het kombineren van elektronika en mechanika, de ” mechatronika“, liet ons toe een technisch hoogstandje te realizeren. Dat wij hier mensen hadden die zowel iets van mechanika als van elektronische sturingen afwisten, kun je een van onze troeven noemen. Voor Amerikaanse multinationals was het nochtans de logika zelf dat het ontwerpen van produkten gebeurt in de VS en de seriefabrikatie in de overzeese vestigingen.”

Pecceu analyzeert de (r)evolutie van dat denken : “De Amerikaanse tekentafels werden te klein, terwijl wij met mogelijkheden zaten. Geleidelijk aan bouwden wij kennis op. Samenwerken met de Amerikanen was voor ons de eerste stap. Maar dat liep zo bevredigend dat er meer in zat. De Vlamingen hebben nu eenmaal de reputatie harde werkers te zijn en we bewezen dat we meer aankonden. Daarom vertrouwden de Amerikanen ons het ontwerp toe en investeerden ze in enkele jaren tijd zowat 25 miljoen in onze uitrusting. Van design tot serieproduktie, alles gebeurt nu hier.” Clark-Hurth Components is nog niet aan het einde van de produktontwikkeling. Er wordt al volop gewerkt aan de volgende generatie transmissies. “De VS gelooft rotsvast in onze mogelijkheden om hier niet alleen produkten te ontwikkelen maar die ook te produceren.”

Hoe vrij is Clark-Brugge dan wel in haar investeringen ? “Wij moeten op de eerste plaats voor onszelf uitmaken of die verantwoord zijn,” merkt De Schuyter nuchter op. “Maar kunnen wij de Amerikanen een goede rendabiliteitsratio van een projekt voorleggen, dan hebben wij weinig moeite om het groene licht te krijgen.”

BDB

HENDRIK PECCEU, RONY CREMMERY, NICOLAS DE SCHUYTER EN HERMAN VANDAELE (CLARK-HURTH COMPONENTS) Er wordt al volop gewerkt aan de volgende generatie transmissies.