De doetjes van de VLD

De politie is een chaos, het leger een seniorie voor rugzaktoeristen, de staatsveiligheid een vaudeville. We missen oren en ogen en vuisten voor gespuis dat aanslagen wil plegen in België. Deze regering met haar sterke liberale inslag is onbekwaam om de essentiële opdracht van het goed bestuur te vervullen: nationale en internationale veiligheid. Wie die opdracht laat verslonzen, schaadt de economie, de welvaart en de toekomst.

Kan het verwondering wekken dat het zinnetje We zijn ze beu de mening is die Trends dagelijks hoort over de VLD? De val van paarsgroen is een dierbare wens bij het gros van de ondernemers. Partijvoorzitter Karel De Gucht zal wel beschikken over peilinkjes en statistiekjes die hem steunen in zijn links-liberale koers, maar of die metingen van opinieresearchers overeenstemmen met het toekomstige gedrag van zijn mogelijke kiezers is de vraag.

Je hoeft geen lezer te zijn van Margaret Thatcher, Friedrich Hayek, John Stuart Mill, Milton Friedman of de boeken die wijlen Frans Verleyen schreef voor Guy Verhofstadt om te weten dat de liberalen verondersteld worden te staan voor twee beloften: lage belastingen en een minimale staat. Get of our backs, laten we zelf beslissen, is het motto van het moderne electoraat. De lage belastingen van deze regering zijn een vestzak-broekzakoperatie: wat de ene hand schenkt, pakt de andere hand terug; wat de centrale overheid afstaat, int de lokale overheid opnieuw. Over de minimale staat kan men kort zijn: daar flatert de VLD het meest. In een coalitieregering tellen vele meningen, maar de liberalen slagen er niet in om, als sterkste groep, hun klemtonen te leggen.

De ‘grote tent’-filosofie van Karel De Gucht – iedereen die problemen heeft in zijn partij van oorsprong en stemmen kan opleveren, is welkom – zal de verwatering van het liberalisme bevorderen. Na de allemansvriendenpartij die de CVP ooit was en die de CD&V wenst te blijven, is het de beurt aan de VLD.

De minimale staat heeft drie opdrachten en verwijst de overige taken naar het initiatief van de burgers of vrije associaties. De minimale staat verdedigt het land, beschermt de rechtsorde en verzorgt de buitenlandse betrekkingen. Simpel en utopisch, maar het is de trend. De Belgen hebben geen buitenlands beleid en dat heeft alles te maken met minister Louis Michel (zie blz. 30). Wie de buitenlandse kwaliteitskranten leest, weet dat hij daar weggehoond wordt en dat dit gênante lot ook zijn land ten deel valt. Over de defensie van het land en de veiligheid kan men evenmin gunstig rapporteren. Op een ogenblik dat de internationale situatie versombert en er een fundamenteel debat is over het onevenwicht in defensievermogen tussen de VS en de Europese leden van de Navo doet de Wetstraat of haar neus bloedt. Europa zal internationaal niets blijven betekenen zonder investeringen in een sterkere defensie. Liberalen zouden die kwestie prioritair dienen aan te grijpen.

Dat durven die van de VLD niet. Terwijl haviken boven het Westen cirkelen, zijn de Belgische politie en staatsveiligheid blind. Er is geen kloof tussen de burger en de politiek, er is een kloof tussen de woorden en de daden. De rekening volgt.

Frans Crols [{ssquf}]