“De dienstenrichtlijn installeert niet de wilde vrijheid”

Chris Verhaegen is verbaasd over de Belgische politieke en syndicale commotie over de dienstenrichtlijn van EU-commissaris Frits Bolkestein. Zij is de (Vlaamse) secretaris-generaal van de European Federation of Retirement Provision, de Europese bedrijfstakorganisatie van de pensioenfondsen.

De Belgische vakbonden, niet-gouvernementele organisaties, antiglobalisten en partijen lopen te hoop tegen de dienstenrichtlijn van EU-commissaris Frits Bolkestein. Het verzet is tot nu toe heftiger en publieker dan in de buurlanden, wat Chris Verhaegen van de European Federation of Retirement Provision (EFRP), de Europese bedrijfstakorganisatie van de pensioenfondsen, onbegrijpelijk en betreurenswaardig vindt.

TRENDS. Waar zit het knelpunt?

CHRIS VERHAEGEN (EFRP). “In de grijze zone tussen de commerciële diensten en de diensten die de staat aanbiedt of die door de staat via traditie en reglementeringen werden toegeschoven naar niet-commerciële of semi-commerciële organisaties. In België krijgen de vakbonden bijvoorbeeld bepaalde bevoegdheden in de diensteneconomie waarvoor er concurrentie zou kunnen komen vanuit het binnen- of het buitenland. De kern van de kwestie is dat de bewijslast omtrent de vrije dienstverlening kantelt van ‘niets is toegelaten tenzij’ naar ‘alles is toegelaten tenzij’.”

De dienstenrichtlijn brengt dus geen sociale dumping zoals de tegenstanders beweren?

VERHAEGEN. “De Europese verdragen zijn democratisch gelegitimeerd en veranderen de Unie in een economie die consumentvriendelijker, opener en meer Europees is. De eenheidsmarkt voor goederen is er op een redelijk spontane manier gekomen. Over Italiaanse schoenen in België of Nederland heeft de Europese Commissie zich nooit druk hoeven te maken. Voor de vrije verhandelbaarheid van de diensten heeft EU-commissaris Bolkestein terecht gemeend dat spontane marktmechanismen daar te weinig vooruitgang brachten.”

Kunnen we dan spreken van bangmakerij door de vakbonden? En waarom stellen zelfs liberale politici in België zich zo achterdochtig op?

VERHAEGEN. “Begrijpe wie kan. De eenheidsmarkt voor diensten is de jongste twintig jaar fragmentarisch gebleven. Voor de financiële diensten, bijvoorbeeld verzekeringen, bancaire producten en pensioenvoorzieningen bestaan al eenheidsmarktregels die onder meer liberalisering en toezicht inhouden en dat wordt opengetrokken voor andere diensten. Ik vind het logisch dat een Pools schildersbedrijf zijn diensten verkoopt in België zonder gediscrimineerd te worden. Dat is de essentie van een consumentenvriendelijke eenheidsmarkt. Dat houdt niet in dat die Polen hier zomaar alles kunnen doen. Zij moeten zich onderwerpen aan de Belgische reglementeringen in zoverre die geen discriminatie organiseren van buitenlandse dienstenaanbieders.”

Er blijven dus regels, maar die zijn gericht op marktverbreding?

VERHAEGEN. “De dienstenrichtlijn installeert niet de wilde vrijheid. Een toelatingsbeleid blijft bestaan voor bijvoorbeeld geregulariseerde beroepen als de artsen, de notarissen. Uitgesloten zijn ook de branches die al geliberaliseerd worden, bijvoorbeeld de gas-, water- en postdiensten. De dienstenrichtlijn zal geen Big Bang betekenen.”

F. C.