De conservatieven Mia en Laurette

De machtigste vrouwen in Vlaanderen. Alweer een lijstje, zegt u misschien. Waar is de oude doorwrochte journalistiek gebleven?

Een terechte opmerking, want de moderne, snelle journalistiek houdt van lijstjes, onder meer omdat de moderne, snelle lezer ook van lijstjes houdt. En soms – of is het vaak? – ontbreekt het die lijstjes aan ernstige onderbouw. Misschien heeft dit blad ook al eens de verleiding van een snel lijstje niet kunnen weerstaan. Maar ik kan u verzekeren dat dit lijstje anders is. Volgt u even mee.

De Trends-redacteuren An Goovaerts en Eric Pompen en freelance journaliste Melanie De Vrieze – twee vrouwen, één man… – hebben eerst elf sectoren afgebakend en daarin de cruciale organisaties. Daarvan hebben we – we, dat is de halve Trends-redactie, ieder voor zijn specialiteit – nagegaan hoeveel vrouwen in de raad van bestuur en het directiecomité (of vergelijkbare organen) zitten. Resultaat: 550 vrouwen. NGO’s, OCMW’s en de politiek scoorden hoog met cijfers van rond de 25 %. Hekkensluiter is het bedrijfsleven, met 4 % directie- en bestuursleden bij de Bel20-bedrijven. Shame on you.

In een tweede fase hebben sectorspecialisten de machtigste vrouwen in hun domein aangeduid. Dat leverde een lijst van 37 vrouwen op, die naar een jury van twaalf leden werd gestuurd, met klinkende namen als Luc Coene, Tony Vandeputte, Tineke Vanden Avenne, Mieke Van Haegendoren en Louis Verbeke. Die jury leverde ons de rangschikking die u vanaf blz. 50 beschreven ziet.

De oscar van machtigste vrouw gaat naar Mia De Vits, op de hielen gevolgd door Laurette Onkelinx en op iets verdere afstand Fientje Moerman.

ABVV-voorzitster Mia De Vits noemt haar eigen macht een tegenmacht. Tegen het kapitaal. De nummer twee, Laurette Onkelinx, hoort ook al eerder bij de tegenmacht. De eerste vertegenwoordigster van het kapitaal, Martine Reynaers, de Trends-Manager van het Jaar, komt pas op de elfde plaats.

Mia en Laurette staan terecht op nummer één en twee, al is het jammer dat het twee messenslijpsters van de oude stempel zijn. Twee mensen die bij menig bedrijfsleider de maag doen keren. Mia De Vits kan nog niet zo nors kijken als de man die haar in de vakbond heeft gelanceerd, Georges Debunne, maar ze doet haar best. In stijfkoppigheid benadert ze haar leermeester. Ze is een conservatief grand cru, in de betekenis dat ze wil behouden wat we hebben en nauwelijks openstaat voor vernieuwing. Laurette Onkelinx is in die betekenis ook een conservatief grand cru. De ‘pain in the ass’ van elke vernieuwingsgezinde persoon op het sociaal-economische vlak. Zelfs SP.A’er Frank Vandenbroucke mocht dat met zijn dienstencheques ervaren. Het is ook het drama van veel machthebbers, socialistisch of niet, dat ze op termijn verlammend behoudsgezind worden.

En als u het toch liever van een man hoort – foei – lees dan het interview met John Gillingham (blz. 46). Trends-directeur Frans Crols zocht deze oude bekende van België (hij schreef in 1979 een standaardwerk over de economische collaboratie in België) op in de Verenigde Staten. Hij mijmert in het interview nostalgisch over de EGKS die hij een ontdekking noemde van “een nieuw Europa dat zwoegend en zwetend een Europa van de vrije markt wilde worden, tegen de staatsovermacht en het staatssocialisme”. Maar Gillingham vindt nog maar weinig terug van die oorspronkelijke gedachten in de moderne Europese Unie. Een Europa dat wel tien nieuwe landen met veel bombarie binnenhaalt maar dat, op Ierland na, de grenzen gesloten houdt voor werknemers uit die nieuwe landen.

Het is het soort conservatisme dat de zogenaamde progressieven Mia De Vits en Laurette Onkelinx leuk vinden. Maar laat dat u niet beletten om de volledige lijst van machtige vrouwen en de lijst van de 20 runner-ups te bekijken, want die bevatten beide ook pareltjes van vrouwen. Echte progressieven zelfs.

guido.muelenaer@trends.be

Mia De Vits en Laurette Onkelinx staan terecht op nummer één en twee, al is het jammer dat het twee messenslijpsters van de oude stempel zijn.