De bom onder de cuba libre

Een ‘Antwerpse’ Colombiaan onthult hoe drankenmultinational Bacardi Castro’s Cuba letterlijk in de fik wou zetten en er nog steeds Europese bedrijven tegenwerkt.

“In bijlage een memorandum van de CIA over een moordcomplot op Fidel Castro, waarin Pépin Bosch als financier van Amerikaanse maffiabonzen tevoorschijn komt.” Het document stamt uit 1964 en werd in 1998 vrijgegeven door de nationale veiligheidsraad van de VS. Bosch is de toenmalige voorzitter van Bacardi-groep. Met een productie van 19,6 miljoen liter rum was de drankenmultinational vorig jaar de absolute wereldleider.

Hernando Calvo Ospina, een Colombiaanse journalist die tussen Antwerpen en Parijs pendelt, schreef de spannende thriller Rhum Bacardi. CIA, Cuba et mondialisation. Uitgeverij Epo brengt begin volgend jaar een Nederlandse vertaling uit. In het boek illustreert de auteur hoe Pépin Bosch midden de jaren zeventig plannen smeedde om met een B-26 bommen te droppen op door Castro genationaliseerde olieraffinaderijen. Bacardi onderging in 1960 hetzelfde lot en verhuisde zijn productie noodgedwongen naar Mexico en Puerto Rico. Bosch hoopte door Cuba in het duister te hullen een volksopstand te ontketenen, maar het B-26-plan mislukte.

Toch blijft Bacardi/Martini Cuba destabiliseren, beweert Ospina: “De drankenproducent is tot vandaag een verlengstuk van de Amerikaanse anti-Castro-obsessie en financiert allerlei ondergrondse en officiële anti-Cubakanalen.” Spil is de Fondacion national Americo-Cubana (FNCA) waarin Bacardi-toplui en -aandeelhouders het hoge woord voeren.

Calvo Ospina beschrijft hoe Bacardi Cubaanse minderheden in de VS aanport en zelfs eigen lobby’s en advocaten van het bedrijf inschakelt om wetteksten (de wet Helms-Burton, Section 211) zodanig bij te schaven dat ze buitenlandse partners van Cubaanse staatsbedrijven het leven zuur kunnen maken. Dat ondervond het Franse Pernod Ricard toen het ging samenwerken met Havana Rum and Liquors. Momenteel wordt Sectie 211 door de Europese Unie aangevochten bij de Wereldhandelsorganisatie (WTO).

Door het stijgende aantal Europese investeringen op Cuba, de taaiheid van het Castro-regime en steeds meer pleidooien in de VS om de sancties op te heffen, lijkt de rumoorlog voor Bacardi op een gevaarlijke misrekening uit te draaien. In die mate dat Bacardi/Martini, dat in zijn overmoed nauwelijks een geheim maakte van zijn anti-Castro-ijver, zich in zijn internationale communicatie steeds meer als Cubaans begint te afficheren.