De beursmagie is voor Omega Pharma al lang uitgewerkt

Marc Coucke haalt Omega Pharma van de beurs. Een juiste beslissing, maar de communicatie loopt naar oude gewoonte mank, en het bod had gerust wat hoger mogen zijn.

Omega Pharma en zijn kwikzilveren kapitein Marc Coucke verdwijnen dus uiterlijk begin volgend jaar van de beurs. Als hij voldoende aandeelhouders kan bekoren met zijn karige bod van 36 euro per aandeel en als hij de financiering rond krijgt. Met Coucke verdwijnt de meest kleurrijke figuur van de Brusselse beursvloer en een rolmodel voor heel wat jonge, ambitieuze zakenlui die hem benijden en bewonderen of minstens bewonderd hebben om zijn commerciële successen.

Coucke neemt de juiste beslissing. Zeker voor zichzelf, en wellicht ook voor veel beleggers. De beursmagie is voor Omega Pharma al lang uitgewerkt en het ziet ernaar uit dat het vet na broodnodige zware investeringen nog erg lang van de soep zal zijn. Dat geeft Coucke ook toe in de toelichting bij het bod. En dan heeft hij het zelfs niet over het te verwachten, pijnlijke verlies van het contract met de generische geneesmiddelenproducent Eurogenerics, goed voor een vijfde van de omzet.

Na de spectaculaire groei in de eerste jaren na de beursgang maakte de koers steeds vaker vreemde ca- priolen. Al te vaak gebeurde dat na haperende of ronduit slechte communicatie en tegenvallende groeicijfers. Wellicht heeft Coucke lang niet ten volle beseft hoe belangrijk correcte en duidelijke informatie is voor de beleggers die hem jaren op handen hebben gedragen. Die adoratie heeft veel, zo niet alles te maken met de mediagenieke en mediageile figuur van Coucke zelf, die de aandacht van de belegger naar Omega Pharma zoog. Niet verwonderlijk, want Coucke schopte het van verkoper van shampoo in bulk tot rijke eigenaar van een stevige multinational. De Vlaamse versie van the American dream, zeg maar. Maar ook die medaille had een veel minder aangename keerzijde. Dat beleggers en analisten het aandeel schijnbaar met evenveel gemak verguisden als ophemelden, werkte Coucke steeds meer op de zenuwen.

Als hij erin slaagt Omega Pharma van de beurs te halen, kan Coucke zonder pottenkijkers zijn imperium hertimmeren en herfinancieren met de hulp van het degelijke investeringsfonds Waterland. Dat verzekert dan hopelijk ook de nodige versterking van het management. Omega Pharma had er ongetwijfeld wel bij gevaren als dat jaren eerder gebeurd was. Nu heeft Coucke al te lang soeverein over zijn koninkrijk geheerst. De omkadering bleef te beperkt voor een ambitieuze Europese speler. Met de steun van Waterland en aanverwante, geroutineerde managers kan Coucke wél proberen grote markten binnen te vallen met zijn voorschriftvrije producten voor de apotheek. Als het ooit zover komt, valt het niet uit te sluiten dat Coucke en Waterland daar flink van profiteren door hun aandelen tegen een hogere prijs te slijten.

Wat de aandeelhouders betreft, bezondigt Coucke zich aan een oude fout: povere communicatie. Door het bod uit te brengen onder de eerdere richtprijs van 37 euro, strijkt hij heel wat aandeelhouders tegen de haren in. Die ogenschijnlijke krenterigheid wordt hem terecht niet overal in dank afgenomen. Eén euro per aandeel meer? Coucke zal er geen boterham minder om eten. Tenzij de lepe lefgozer al heeft ingecalculeerd dat het tot een hogere biedprijs zal komen. Want een oude vos verleert nooit zijn streken.